Tessera caerulea - commentariolum. Tessera rubicunda - nota textualis. Tessera viridis - translatio   

IOANNIS STRADLINGI
EPIGRAMMATUM LIBER QUARTUS

1. AD LIBRUM

Vade, liber, quocunque lubet spatiare per orbem,
Ut liceat domino, non libit ire, tuo.
Nec pudeat quod sis ruri prognatus agresti,
Gratior urbanis rusticitate venis.
Caesaris excelsam si quis te ducat in aulam, 5
Ne nima pecces garrulitate cave.
Qualiter edoctus fueras, fac. Χαῖρε memento
(Si fas sit) domino dicere mane meo.
Forte ibi semideus regali stemmate cretus
Te leget, huic optes omnia fausta volo. 10
De me si quisquam ardalio quid quaeritet, audax
Ne verbum dicas impero, mutus abi.
Cumque domum rediturus eris, mihi nuncius esto,
Qualia de te plebs garrula verba ciat.
Et nos solliciti reducem dum te usque moramur, 15
Cum domina hic solito vivere more iuvat.

2. AD ALMAE ACADEMIAE OXONIENSIS ALUMNOS, DE SUA ERGA SERENISSIMUM IACOBUM REGEM PIETATE

Uno plura simul pietatis munera, docti,
Munere praestatis. Pars tibi prima Deo,
Pars patriae, patriaeque patri data tertia splendet
Sic una pietas hac pietate triplex.
Grata Deo, patriaeque Deo, patriaeque sacrati 5
Principis. Agnitio haec officiosa pii.

3. AD ALMAM ACADEMIAM CANTABRIGIENSEM, DE SUO THRENO-THRIAMBEUTICO

Quid vellet sibi, sum miratus, threno-thriambos,
Dissidium hoc in se nomen habere notans.
Tristia, laeta, iocus, planctus, lachrymae atque triumphus,
Nomine tam nove res rite notanda novo.
Quae tibi tam varios simul uni (virgo) potestas 5
Edendi motus? Ardor hic unde fluit?
Pythagorae explosum rediit iam dogma, moveris
Heracliti anima, Democritique simul.
Sic ridendo gemis, sic tu lachrymando triumphas.
Opposita haud unus spiritus ista dedit. 10

4. AD LECTOREM CANDIDUM

Ne tibi displiceant epigrammata nostra subinde,
Aspera et interdum ne nimis esse putes,
Responsum sic, lector, habe. Taxantur in illis
Non homines, hominum crimina sola peto.
Nec mea praetereo tecum communia quae sunt. 5
Plura mihi si sint, me magis ipse premo.

5. PROBLEMA. AD AVAROS

Auri sacra fames, aurumque sitire Latine
Dicitur. Aurumne est potus et esca simul?

6. IN PROCILLUM

Cum vitiis mea Musa tuis audacula bellum
Indicit, mores exagitatque malos,
Tu quereris maledicta dari, Porcille, sed erras.
Vera dicta, bene haec, non male dicta scias. *
Si te veracem, castumque, probumque vocaro, 5
Me maledicentem dicere iure potes.

* - To slander one with the trueth.

7. IN PRISCUM

Insanire brevi Priscum timor altus amicos
Occupat. Insanus, qui timet hoc, magis est.
Insanit nemo, luxu qui quottidiano
Ante diem medium potus ab urbe redit.
Fallo, et insanit iamdudum Priscus, in urbe 5
Ante diem medium potus ubique furit.

8. DE MERCATORE QUODAM RUSTICANO. AD DOMINUM IOANNEM HARINGTON EQUITEM

Praedia mercator nactus duo rustica quidam,
Quae non distabant utraque ab urbe procul.
Urbis pertaesus multum versatur in agris,
Et redit ad sociam rarius ille domum.
Illa fidem suspecta viri, sic falsa iocatur 5
In reducem: “Quam tu sanctus amansque vir est!
Per sex cum ancillis noctes diesque laborans
Rure, tenes mecum sabbata sancta domi.”

9. HISTORICI MODERNI

Quidlibet audendi pictoribus atque poetis
Olim fas. Ipsum id iam libet historicis.

10. SACCARIUM. AD GUILIELMUM THOMASIUM ARMIGERUM IURISCONSULTUM, AMICUM

Tabella non scaccario nomen dedit,
(Gervasius * licet gravis scriptor notet),
Res ipsa diversum indicat planissime
Aut forte si appellatio haec fuit viris
Sat congruens vetustioribus, tamen 5
Iam sacculi pecunia farti bene
Huc undecunque cumulata, docet
Saccarium nos rectius vocare, quod
Antiquiores nominant scacciarium.

* Camden Brit.

11. CANITIES CURIALIUM. AD FRATREM G. G.

Curia cur canos facit? An quia maior in illis
Cura, quies animi et corporis usque minor?
Seu magis invidia, ambitio, lascivia nigro
Corda colore, caput candidiore tegunt?

12. DIOGENIS ET GNATHONUM DISSIMILIS URBANITAS

Hospitis in faciem cinicus quando expuit olim. *
More suo simplex fecit et explicito.
Plurimus in vultus ridens Gnatho arte venenum
Implicita duplo in pectore triste gerit.

* - Laert. in vita Diog.

13. AD IOANNEM G. HOMINEM FACETUM

Multi desipiunt sibi cum sapuisse videntur.
Insipiens tu vis dici, in eoque sapis.
Arte tua quam illi plus proficis. Ars tua quanvis
Stultitia est, stulto sic libet esse tibi.

14. AENIGMA. DE FOEMINA

Foemina multa bona est, tamen omnis foemina mala est.
Propter hoc est malum: quae bona, facta mala est.

15. AD IACOBUM MAGNAE BRITANNIAE, FRANCIAE, HIBERNIAE ET INSULARUM ADIACENTIUM MONARCHAM

In se divisum non est durabile regnum,
Unita in se sunt regna quieta magis.
Olim Brittannum divisa potentia fecit
Alter ut alterius viribus intereat.
Promittit meliora Deus iam rege sub uno, 5
Una ut gens omnes simis et unanimes.
Unio, quam reges etsi cupierie priores,
Illius at soli est fama relicta tibi.

16. IN FESTUM, HYPOCRITAM

Nusquam cum miseris mortalibus angelus una
Degit, et e coelis exul in orbe manet.
Inter mortales tu diceres angelus. Ergo
Falsum nomen habes, aut aliunde venis.

17. IN GALLUM ET GALLAM

Dividit uxorem Gallam Gallumque maritum
Relligio, unanimes una dieta facit.
Carne ambo ac pisci vescuntur. Et illius ista
Fert mores, huius sustinet ille dolos.
Potus ut is crebro, sic sobria rarius illa. 5
Moechus hic, haec meretrix. O bona relligio!

18. HOMO MIKROKOSMOS. AD R. SEYS ARMIGERUM IURISCONSULTUM, COGNATUM ET AMICUM

Se quicunque regit rex est mundique monarcha:
Parvus enim mundus quilibet ipse sibi est.
Quique regendo sibi non sufficit, hic aliorum
Quos sibi sors subdit, rector ineptus erit.

19. IN FLAVAM

Intestatus obit Flavus, res Flava superstes
Testibus ergo suas credere velle vovet.

20. IN FABULLAM

Rugis et senio subacta quanvis,
Mendaci nimium Fabulla credens
Pulchellam speculo esse se putabat.
Prodit compta satis superque gemmis,
Auro, vestibus atque sumptuosis, 5
Concinnam populus vocat Fabullam,
Sed pulchella sibi videtur uni.,
Reclament pueri licet, puellae,
Matronae, iuvenes, senes, poetae,
Sutor, pharmacopola, clinicusque, 10
Plus credit speculo Fabulla quam vel
Centum testibus invidi popelli.

21. AD NOBILISSIMOS DOMINOS THOMAM EGERTON ET IOANNEM POPHAM, SUMMOS IN ANGLIA IURIS ET AEQUI MINISTROS

Vestrae mandatur fidei ius, iuris et aequum,
Vosque haec servatis credita vestra duo.
Servat uterque utrunque, ut sit res ardua sciri
Aequior hic num sit, iustus an ille magis.

22. AD DOMINUM ROBERTUM LEWKENOR EQUITEM, CESTRIAE IUSTITIARIUM, REGIUM IN CONFINIIS WALLIAE CONSILIARIUM, SIBI UNICE COLENDUM

Unus iustitiae fons, multi a fonte canales,
Lympha per hos valles quas rigat uda fovet.
Cambria maiorem te non habet, unus alumnis
Aequa iustitiam dividis arte suis.
Doctus utrunque potes iustum disponere et aequum, 5
Quodque potes doctus, tu facis ut bonus es.

23. USUS HISTORIAE. AD AMICUM ET AFFINEM SAMUEL LEWKENOR

Quis scopus historicis? Aetas ut postera discat
Prudentis quae sunt munera pulchra duo.
Quae fugienda sibi in vita sunt, quae facienda,
Et cum praeteritis nectere facta modo.

24. IN MARIANUM

Non capis (euge cupis) famam. Scio cur, Mariane.
Est fera fama, statim nec queat illa capi.
Venaris cupide, sed te fugit illa sequentem.
Scire cupis capier qua ratione queat?
Tu fuge, sic mox te fugientem fama sequetur. 5
Hanc captans (res haec est nova) nemo capit.

25. IN AULUM

Tu mea perpendens epigramma ringeres, Aule,
“Et quales (garris) dat novus iste tricas?”
Tristis Aristarchus, morum durusque magister,
Cur mea contorta carmina fronte legis?
Haec modo sanguineas exposcant carmina poenas. 5
Tu mihi quas merui, si placet, Aule, dabis.

26. DE HAMANNO NUGATORE. AD RICHARDUM LOUGHER COGNATUM ET AMICUM

Consilium de causidico petiturus Hamannus,
Aurea pulchra manu falsus utraque tenet.
Haec alternatim transponens multa patrono
Enarrat, docti iudiciumque petit.
Attentus cum (causidico dictante) stetisset, 5
“Mercedem tandem hic,” euge ait, “ecce tuam.”
Aureaque ostendens, “aures mihi vocibus (inquit)
Implevisti, oculos his satiato tuos.”

27. DIFFICILIA PULCHRA. IN SEXTILIANUM

Ardua mentiri est res veracemque videri,
Utrunque hoc mira dexteritate facis.
Maxima mendacis vulgi pars turpis, * at ipsum
Mentiri pulchrum, Sextiliane, tuum est.

* - Pulchre mentiri.

28. AD REGEM, DE RUMORE MORTIS SUAE

Mortis fama tua nostras ut venit ad oras,
Nos pene exanimes credulitate facit.
Tu vivis, nec nos morimur. Moriamur at ipsi,
Quid refert? Modo tu non moriare, bene est.

29. AD SERENISSIMAM BRITANNIAE REGINAM ANNAM

Filia, sponsa, soror regum regina, quid ultra
In titulis possunt scribere fata tuis?
Regum dicta parens posthac et reginarum.
Invideat sorti Iuno superba tuae.

30. AD NOBILISSIMUM HENRICUM PRINCIPEM

Diva nate parente puer, qui fronte parentes
Exprimis, infusum numine pectus habens,
Macte animi, et nostras factis spes redde minores.
Speremus quanvis plurima, plura face.
Fortunam virtus superet, prudentia vires, 5
Tam dilecte bonis quam metuende malis.

31. AD PRAENOBILEM CAROLUM EBORACI DUCEM

Carole, post magnum regem * tu primus honorem hunc
In titulis, titulo hoc dignior ipse, geris.
Cresce nova virtute, novus tibi numine fausto
Crescat honos, faustus cresit ut ipse puer.

* - Henricus 8.

32. AD DOMINAM ELISABETHAM, REGIS FILIAM NATU MAXIMAM

Omnia fausta precor. Quid enim nisi vota requiris?
En, quae sola queo vota dedisse fero.
Qualia vota rogas? Imo de pectore ducta.
Quid mea vota velint? Omnia fausta tibi.

33. AD DOMINAS MARGARETAM ET MARIAM, FILIAS NATU MINORES

Pignora chara patri duo, charaque pignora matri,
Hoc vobis animi pignus habete mei.
Quale poeta potest do vobis (carmina) parvum
Munus, at hoc tale est quale poeta potest.
Talia castus amor dans pignora iungit amantes, 5
Imperium firmat, connumbiumque beat.

34. AD ILLUSTRISSIMAM HEROINAM DOMINAM ARBELLAM STUART, NON MINUS VIRTUTE SUA QUAM REGIO SANGUINE NOBILITATAM

Et tu semideas inter celebranda Britannas
Nympha, tuo quoddam numen in ore sedet.
Spendorem generis comitata modestia laudem
Duplicat, et gratam te magis esse facit.
Maiestas comitate carens ingrata, sed illa 5
Istaque mortalem te probat esse deam.

35. AD NOBILISSIMOS ADOLESCENTES PRINCIPI A LATERE

Magnanimi, ut sitis magni est ea cura parentum,
Maiores his vos artibus esse licet:
Relligione, fide firma, virtute virili,
Moribus ingenuis, sobrietate pia.
Quo quisque est aliis maior, minor hoc videatur 5
Ipse sibi. Hac fiet maximus arte brevi.

36. TAM MARTI QUAM MERCURIO. AD EOSDEM

Mercurio quanvis cedat Mars, servit uterque
Utrique, et iuncti splendet uterque magis.
Arma foris tractare, domi stratagemata par est
Magnates, Marti Mercurioque sacros.

37. AD EORUNDEM TUTORES ET PAEDAGOGOS

Agricolae vos estis, agri est bene cura colendi
Maior, quo fuerit fertilis iste magis.
Ut crescat seges, et pereat zizania, vestrum est:
Hic ager (ut colitur) vester utrasque dabit.

38. AD ILLUSTRISSIMUM CAROLUM NOTINGHAMIAE COMITEM, ANGLIAE THALASSIARCHAM

Oceano, ut vallo, stat cincta Britannia, vallum
Virtutem heroum fortius esse puto.
Oceani ius iure tibi datur ergo Britanni,
Ut stabili instabilem tu ratione regas.
Cum tamen hic ratione minus, plus sorte regatur, 5
Sors bona consultis adfuit usque tuis.
Fortunate senex, victo bis hoste triumphas, *
Nostra petens tumidus, perdidit ipse suum.

*- Ann. 88 et expeditione in Cadiziam.

39. AD DOMINUM IOANNEM CROKE EQUITEM, REGIS SERVIENTEM AD LEGEM, CONSILIARIUM IN CONFINIIS WALLIAE, &c.

Dicta magistratus lex mutus, eumque loquentem
Appellant legem, vera loquela satis.
Lecta parum prodest lex, si neglecta. Dat illi
Esse velut iudex, posse dat ista sibi.
Iudice te, quae sunt sua lex habet, ipse tuumque 5
Sic retines, ut par est tenuisse, decus.

40. AD EGREGIUM VIRUM FRANCISCUM TATE ARMIGERUM, IUSTITIARUM AD ASSISAS SUPERIORI COLLEGAM IN PARTIBUS SOUTH-WALLIAE

Quae tibi pro summa est, summis non infima virtus.
Arbitruo ius das, ut decet, ipse tuo.
Quaque tenere alios contendis lege, teneri
Lege pari temet cum ratione putas.

41. AD DOMINUM GUILIELMUM HERBERT EQUITEM DOCTUM, STUDIIS DEDITUM, SIBI AMICISSIMUM

Corpore ut minor est, animi vis ingeniique
Maior. Es hinc vegetus, sis licet inde senex.
Sedulus historias et docta volumina versans
Ingenium pulchre iudiciumque colis.
Quando domi residens sic lustras pervigil orbem. 5
Facta foris tam scis quam prope gesta domi.

42. AD DOMINUM FRANCISCUM POPHAM EQUITEM, COGNATUM ET AMICUM

Tu, patriae iuvenis, patris instar es, et iuvenili
Corpore fers animum iudiciumque senis.
Ut senibus vis, sic prudentia rara iuventae.
Robore tu iuvenis, consilioque senex

43. HUGONI PORTMANNO EQUITI, CONSOBRINO SUO EPITAPHIUM

Quis tibi filiolus, quae foemina funus adornet,
Natus cui nullus, foemina nulla fuit?
Orphanis pater alter eras, viduisque maritus.
Planctibus hi decorant funus utrique tuum.
Vixisti caelebs, moreris pater atque maritus. 5
Progeniem pietas dat tibi casta novam.

44. THOMAE PALMER EQUITI COGNATORUM AMICISSIMO, QUI OBIIT VALEDOLISAE HISPANIAE ANNO 1603

Inter complures palmam, Palmere, tulisti,
Quos coniunxerunt sanguis amorque mihi.
Quae solum potuit mors dividit, uniet et mors
Tandem quos primum dissociavit atrox.
Quid talem superasse tumes, mors invida? Cessit 5
Massa tibi tantum terrea, mensque Deo,
Pars tua paulatim ut pereat putredine victa,
Altera (mors) fructum te moriente feret.

45. THOMAE RICHARDIO COYTIENSI GLAMORGANIAE, NUPER LYRISTARUM BRITANNICORUM FACILE PRINCIPI

Calliope nec matre satus, nec Apolline patre,
Qui iacet in tumulo hoc, Orpheus alter erat.
Non post se sylvas et saxa adamantina traxit.
Haud habet in nostro hoc fabula vana locum.
Marmoreos stupidosque magis sed stipite duro 5
Dixisses, quos non moverat arte sua.
Matre dea quanvis nec Apolline patre fuisset,
Dicere ab his quod sit doctus utrisque licet.

46. DE PUTSONO, NUGAMENTUM INHONESTUM

Agricola ut terram aratro terit, et sua sulcis
Semina dat, Putson seu furiosus adest,
Secum semen habens, hinc atque hinc spargit in agro
Prodigus, et misso semine mutus abit.
Agricolae uxorem vitians post, captus in actu 5
Moechus, frendenti sic iocularis ait:
“Semen in hoc agro spargens, ut nuper in illo
Cur eadem non sit gratia, ut ante, mihi?”

47. AD QUANDAM PAUPERCULAM, CASTAM ET FORMOSAM

Pauper es et non es. Formam si vendere fas sit,
Praepollet gazis nulla puella tibi.
Haec quia venalis non est, pretiosior auro
Longe, et tu virgo dives, egena licet.

48. AD IOANNAM ET GRATIAM SORORES CHARISSIMAS VIRGINES

De vobis sat sit dixisse duabus hoc unum,
Utraque digna soror fratris amore boni est.
Castae certatis studiis, pietate sorores,
Moribus ut similes, sic probitate pares.

49. AD PAEDAGOGUM QUENDAM

Posteritas quasi posterior tibi dicitur aetas.
Agnosco ingenium grammaticale tuum.

50. ADULATORES, CANES

Magnates illos, istos ut pauperiores
Excipiunt. His est maior habenda fides.

51. AD LECTOREM NON CANDIDUM

Si tibi displiceant mea carmina, crimen in hoc est:
Non mihi lectori est mens placuisse tibi.

52. IN PONTICUM

Insipiens fatuum non parvo Ponticus emit.
Sic similis similem, quo recreetur, habet.

53. IN BATTALOGUM

Scripsisti nugas Syllae, stultusque requiris
Mercedem. Nugas dat tibi Sylla tuas.

54. MERETRIX, CHIMAERA

Vox meretrix, sed cui res est subiecta. Chimaera
Non res, significat rem tamen illa malam.

55. IN PONTICUM, AEQUIVOCARIUM

Sermo aliis animi interpres. Tibi, Pontice, non est.
Aut mala mens superest, sermo malusve tibi.
Sermo malus, peior mens, sed tu pessimus horum.
Mens tua, sermo tuus, Pontice, ter malus es.

56. AD AMICUM LECTOREM, ET LECTOREM AMICUM

Qui meus ante fuit, tuus est liber: Accipe, lector,
Qui meus et tuus est. Tu meus, ipse tuus.

57. IN BALBUM MALE VERSIFICANTEM

Versificans Balbus detur sibi venia poscit:
Dicite, cum veniam sic petit, anne meret?

58. SCOTUS, SCALIGER, CARDANUS

Hic subtilis, at ille magis, plus alter utrisque,
Subtilis tribus his quis magis unus erit?

59. PORPHYRIUS

Cur schola Christocolum legit hunc? Rabiosior illo
In dominis nostrum non canis alter erat.
Nempe haec servorum est prudentia, Christe, tuorum,
Unde mali virus, mel legere inde merum.

60. IN QUINTINUM

Quintinus cunctis aut invidit aut miseretur.
Quintine, invidiam plus ego malo tuam.

61. PENELOPE PASSIM

Quicquid luce boni fecisset, nocte retexit
Penelope. Passim plurima Penelope est.

62. AD DOMINUM EDWARDUM STRADLINGUM EQUITUM DE AGGERE MARINO APUD ABERTHAWE, AD SABRINAM COERCENDUM SUMPTIBUS PRIVATIS

Quorsum pyramides Memphis, Babylonia sumptus
Ostentat, magnum urbs amphitheatron opus?
Ad pompam et fastum haec solum miracula tendunt.
Sunt laudanda minus, suscipienda magis.
Herculeos duco plus dignos laude labores, 5
Publica enim magni haud utilitate carent.
Talis et hic tuus est sumptu, ingenio, arte, labore.
Laus tibi, posteritas fructum habitura tua est.
Quid quam Neptuno leges praescribere maius,
Fluctibus et metas imposuisse novas? 10
Ecce solum hic, fuit ante salum, seges est ubi pontus,
Piscis in hoc campo luserat, errat ovis.

63. DE DUOBUS CAUSIDICIS FRATRIBUS. AD MATHAEUM PRYCE, COGNATUM ET AMICUM

Causidici duo dum fratres, contrarius alter
Alterutri, causas litigiosus agit:
Atque alius dictis alium clamosus acerbis
Urget, ut ad pugnos usque calere putes,
Pectore vir simplex astans, ambobus amicus, 5
“Ah fratrem frater ne feritote!” monet.
“Conditio infoelix, me iudice, causidicorum est,
Frater ut in fratrem sic furiosus eat.”
“Stulte, tace,” unus ei de fratribus inquit. “Amici
Nos sumus, et lis nos haec facit esse magis.” 10
Cui vir, “Falsus amor vester, vel ficta clienti
Stultulo amicitia est, carius empta licet.”

64. DE CONIURATIONE ILLA DIABOLICA NON. NOVEMBRIS, 1605

Ulcisci altitonans urbesque hominesque scelestos
Intendens, tonitru et fulgure praesto facit.
Iuppiter in Britones terrenus fulmina mittens
Frustra, opus hoc alia tentat adire via.
Fulgura (pro mirum!) barathro minitatur ab imo, 5
Provocet ut superos infera turba deos.
Horruit anne ausus Titan plus cernere tantos?
An solem timuit turba maligna magis?

65. AD NOBILISSIMUM ET BONIS AUSPICIIS NATUM G. DOMINUM MONTEGLE, CUI HORRENDAE CONIURATIONIS DETEGENDAE BENEFICIUM REFERTUR

In tenebris opus infandum filii tenebrarum
Dum peragunt, lucem terricolae fugiunt.
Hos aquila ut de monte volans casu, Iovis ales,
Subsentit, tectos usque latere negat.
O fortunatos nato te, magne, Britannos! 5
Essemus nil nos, tu nisi natus eras.

66. AD REGEM, DE CONIURATIONE ILLA SUO QUASI DIVINITUS DATO AUGURIO PENITUS PERSPECTA

Instar mysterii vestras devenit ad aures,
Littera Monteglo missa. Relecta tibi,
Ingenio sensum obscurum bene coniicis. O tu
Digne gubernaculo, rexque propheta simul!

67. AD NOBILISSIMOS PARLIAMENTI PROCEROS ET ALIOS IN COMITIIS WESTMONASTERIENSIBUS REIPUBLICAE BONO COLLECTOS

Ecce, salutiferis ubi vos pia turma studetis
Legibus, et mores his cohibere malis,
Pernicies vobis instat, tristemque nocentes
Innocuis caedem, lege vetante, strunt.
Incidit in foveam, quam foderat ante, malignus, 5
Et capitur laqueis improbus ipse suis.
Primus nanque Deus leges qui condidit, illis
Punit iure malos, protegit atque bonos.
Huius ad exemplar vestras formate: malignos
Contundant, praestent auxiliumque piis. 10

68. BRITANNIAE AD CONIURATORES PROSOPOPAEIA

Vos ego degeneres nutrivi provida natos
Mater, et in gremio perstudiosa tuli.
Quae mens, maternis vos commaculare (profani)
Visceribus, fratrum et sanguine caede frui?

69. AD CLERUM

Militat omnis homo in terris. Sacra pagina dicit
Militia est hominis vita. Quis ista neget?
Arma at militiae non sunt carnalia nostrae.
Spiritus hic sanctis arma dat apta viris.
Quid vos presbyteri gladiis certatis, et armis 5
Qualia terrenos praestat habere duces?
Quando ferit gladio Petrus, salvator amanter
Increpat errantem, ne feriatque iubet.
Dat gladium tamen ancipitem, quo scindere gentes
Possitis, verbum nempe perenne suum. 10
Non verbis, verbo hoc: gladio pugnabitis isto.
Victus et hic nullo sanguine victor erit.

70. IN AEQUIVOCARIUM

Aequivoce iuras, tamen es simplex et apertus,
Nanque ipsi vox est mens eademque tibi.
Credentes fallis, simplex licet ac bonus s vir.
Aequivoce bonus es, simpliciterque malus.
Olim homines vocum, Deus et tu καρδιογνοστής:
Nos tibi fas soli dicere γνῶθι λóγον .

71. IN PORCILLUM EBRIOSUM

Monstrosum quiddam de te, Porcille, relatu
Vicini narrant, fabula nec levis est.
Quique manu surgens digitos utraque recenses.
Vespere tot tibi sunt, quot numerare nequis.

72. IN PUBLIUM, VENEREUM

In deponenti lustratur Publius, urbem
Lustrat in activo dum pia turba turba suam.

73. TUMULUS CUIUSDAM LIBIDINOSI

Quadrupem tumba haec hominem, bipedem tenet hircum.
Qualis homo hic quondam, bestia qualis erat!

74. IN HOMINEM QUENDAM CALLIDUM

Frigescis, raroque cales, mage callidus hinc es:
Nam quo quis callet plus, minus ille calet.

75. IN QUENDAM SUBITO NOBILITATUM

Nobilitas tua tota tua est, nam nulla parentum est.
Dic quota tota haec est? Nulla profecto tua est.

76. TENEBRAE ET LUX

Posterior tenebris lux. Ergone sunt meliores
Haec illae? Nobis, Oedipe, dic dubium.

77. AD AMICUM QUENDAM, DE DIE ET NOCTE

Esse duas dicis noctem diemque sorores.
Falleris. Hic frater, fratris et illa soror.

78. DIES

Foemina masque vocor, simplo sub nomine duplex.
Frater hic, et soror haec. Hermaphroditus ego.

79. IN CRACCUM, HOMINEM PESTILENTISSIMUM

Cur fugias pestem, cum non fugis, improbe, teipsum?
Ipse tibi atque aliis pessima pestis eras.

80. IN MERETRICEM QUANDAM

Ingenium dedit et formam natura. Sed ipsa
Pulchrum natura sordida perdis opus.

81. QUAESTIO. AD ASTROLOGOS

Inter bis senas pollent quae in corpora stellas,
Cur aries capiti corniger ille praeest?

82. IN GALLAM

Oscula das, sed quae tetro plus stercore foetent.
Quid mirum? Os culi turpis adinstar habes.

83. IN QUENDAM IURISCONSULTUM

Theiologis, medicus, patronus es unus et item:
Peccas miscendo iura profana sacris.

84. IN DACUM

Emit amicitiam Dacus, post vendit amicum.
Iure putat vendi hunc, qui prius emit eam.

85. DE PERIURII POENA. QUAESTIO

Cur aures comissa lucent periuria linguae?
Alter enim alterius ferre iubemur onus.

86. AD AMPLISSIMOS DUCEM, SENATUM, POPULUMQUE VENETUM

Terrarum dominum quod praetimeatis, inane est,
Non terra, Oceano vos habitare patet.
Ignea nec vobis terrori fulmina sunto,
Urbs vestra a flammis tuta sit inter aquas.
Vera fides, amor, et pietas, patientia coelos 5
Christicolis, Satana vel renuente, dabunt.

87. AD HUGONEM SANFORD ARMIGERUM AMICUM, DE REMEDIO BELLI DOMESTICI

Cum dulcis magno pax sit sub rege Iacobo,
Exulat et nostris Mars truculentus agris,
Aurati tot cur equites in pace creantur
Quaeris, et in dubio es Mars redeatne brevi.
Mota domi quae sunt plusquam civilia terrent 5
Bella, minus nocuit belligerasse foras.
Ergo ad restinguendum haec bella domestica, caute
Plurimus halcyoneo tempore factus eques.
Nam multis (nisi sit pulchro hoc stratagemate cautum)
Pax cum coniugibus non foret ulla domi. 10

88. AD EUNDUM, CONSOLATORIUM DE OBITU UNIGENITI

Unica solliciti qui spes fuit alma parentis,
Filiolus, quanvis occidit, haud periit.
Mortalis qua parte cadit fuit. Inde parentes
Quales sunt, talem se genuisse sciant.
Immortale Deus mortali huic associavit 5
Semen, et haec duo sunt non nisi totus homo.
Res (forte) est talem nullum genuisse dolenda,
Certe immortalem progenerasse sat est.

89. AD GUILIELMUM WROTH AMICUM, DE LIBRIS NON TEMERE EDENDIS

Cur nostros rogitas patior latitare libellos,
Vixque edi tandem post duo lustra sino?
Cunctanter, si alibi, faciendum hic arbitror esse, *
Praepropere vatem non libet esse mihi.
Non pariter ventrum sit partus et ingeniorum: 5
Annis iste decem, mensibus ille novem.

* Hor. de art. poet.

90. AD IOANNEM OWENUM BRITANNUM

Visa mihi ut primum tua sunt epigrammata, Oene,
Lecta statim oblectant, plusque relecta placent.
Tum mea, qualia sunt, fusim congesta revisens
Excolo, decreram cum latuisse prius.
Rustica Musa mea est, audacula sed petit urbem, 5
Inque aulam nostri Caesaris ire cupit.

91. AD GUILIELMUM GAGAEUM FRATREM STRENA

Spendidius quanvis optem tibi munus, habebis
Hoc leve, nam longam convenit ire viam.
Latronem haud metuit falsum, parvique vehendo
Constabit, parvum et retribuisse potes.

92. AD INVICTUM ANIMO ET VIRTUTE MAURITIUM, NASSOVIUM &c., 1606

Pugnasti dubio, Mauriti, Marte, tulisti
Multa, parum de quo iactitet hostis habet.
Primo successere secundus, tertius, alter,
Unus tu patriae stas pater usque tuae.
At nunc te sequitur dux impetuosus et acer 5
Pressius, ac bello sollidiore premit.
Sume animum tibi, namque dabit Deus his quoque finem.
Parvula te tantum scalpere spina potest.

93. HISPANUS ET HOLLANDUS

Te tanta rabie, in te tam rabiosus Iberus
Impulit, ut iam sis nescius ipse sui.
Addere plus animi vobis, est velle furorem
Insano, aut oleum supposuisse rogo.

94. DE HOSPITIO AD AST SABRINAE, DILUVIO URGENTE. AD GUILIELMUM POWELLUM IURISCONSULTUM AMICUM

Traiectum quoties Astensem mente revolvo,
Diluvies coeptum hic dum remoratur iter,
Hei mihi, praeteritos videor renovare dolores,
Et patriae ante oculos cernere damna meae.
Auribus insistunt et iamnum vociferantes 5
Cum patre filiolus, filia et alma parens.
Dulce sed hospitium et lectos meminisse superbos,
Qui ne unum vellent flectere iota iuvat.
Suave sodalitium tumidi salsedine ponti
Conditum, coenam protulit insipidam. 10

95. ALIUD DE DILIUVIO. AD GUILIELMUM STRADLINGUM COGNATUM ET AMICUM

Nuper ut e ruri veni peregrinus in urbem,
Diluvio ereptus, vix sine clade, novo,
Undique concurrunt avidi novitatis amici,
Et rogitant mihi si quid sit in ore novi.
Pendentes (inquam) arboribus pisces hominesque 5
“Vidi ego, dum ponto bos natat, agnus, equus.
Plaustra ubi currebant, passis ibi cymbula velis
Evolat, insuetis itque reditque vis.”
Historicis nova materies, eademque poetis,
Scribere vera queant vix habitura fidem. 10

96. DE PONTO. PROBLEMA

Omnia cum currant in pontum flumina, pontus
Non satur est. Nunquid spirat avaritiam?

97. DE INAUDITO ANTEHAC SABRINAE AESTU. AD REVERENDISSIMUS ET MIHI AMICISSIMUS FRATREM EPISCOPUM LANDAVENSEM

Ordine quod nullo, quod nulla lege profani
Vivimus, exleges mergimur inter aquas.
Eripuit Deus e flammis nos, * noster in illum
Non inflammatur, non magis ardet amor.
Digni qui gelidis pelagi pereamus ab undis, 5
Sunt quibus in nostrum frigida corda Deum.

* - Nonis Novembris 1605.

98. AD DOMINUM EDWARDUM STRADLINGUM EQUITEM DE AESTU SABRINAE INCREDIBILI (POSTRIDIE SUSCEPTI ITENERIS LONDINUM VERSUS) QUO AGGER ILLE * NOVITIUS AD ABERTHAW SUPERATUS EST ET PENITUS DISRUPTUS. 20 IANUARII, 1606

Neptunum incusat frustra qui navigat aequor,
Certus in incertis fluctibus error inest.
Legibus incassum exleges constringere certant
Mortales (quae non lege tenentur) aquas.
Credideram positas, non fluxo limite, metas 5
Oceani, et Vestae cognita iura deae.
Fixa sed in fluidis non constat regula rebus,
Mota cito tumidis flatibus unda tumet.
Paceque foedifragus rupta, quam sanxerat olim
Glaucus, ad hostiles currit, ut ante, dolos. 10
Quodque salum fuit, usque salum facit esse: per agros
Fluctuat, et Cererem provocat unda piam.
Ut redii, lacerata videns quae firma reliqui,
Quodque omnis periit spesque laborque mihi.
Insomnis, sumptusque tibi, fructusque colonis, 15
Talia sollicito pectore verba roto:
Nulla fides regni tecum, Neptune.Tueris
Audax quae tua sunt, vique aliena rapis.

* - Supra pag. 151.

99. AD ELISABETHAM KENN PULCHRAM ET GENEROSAM PUELLAM, FAMILIAE SOLAM HAEREDEM, DILUVIO (INVERVENIENTE RUSTICO) DIFFICILLIME ELAPSAM

Littore ludentem cum te (formosa) videret
Nereus, hic formae captus amore tuae
Exlex, aggeribus ruptis, incurrit in agros,
Insequiturque pedem, te fugiente, tuum.
Ipsa fugis velox, sequitur velocior iste. 5
In trucis amplexus, praeda cupita, venis.
Tu clamas frustra. Tenerae nihil ille misertus
Oscula dat labiis millia multa tuis.
Raptori infensae Dryades de sylva ibi Faunum
Sylvestrem, auxilium qui ferat, ire iubent. 10
Hic mox, auspicibus divis, arbuscula amicam
Eripuit tumido, te tribuitque tuo.

100. DE SABRINAE AESTU. AD THOMAM LUTTRELLUM DUNSTERIENSEM, AMICUM ET CONSANGUINEUM SUUM

Sabriane insolitus cognoscere si cupis aestus
Quas habeat causas, et furor unde venit,
Ad lunam vulgus transfert ventosque moventes,
Altius ingenium non levat ille suum.
Aetheris aspectum astrologus iunctosque planetas 5
Inspicit, hisque novum quod cadit omne refert.
Consule symmistas, et causam hinc quaere. Quid illi?
Cuncta Deo (dictunt) sic statuente cadunt.
E tribus unam liceat mihi promere causam,
Per media haec fiunt quae Deus ipse facit. 10
Percussa Moises sic rupe, en flumen aquarum
Per medium hoc, medio at non mediante dedit.
Ante tamen ventis mediantibus in mare rubro
Fecit iter populo, et stare coegit aquas.
Nempe potest utrunque Deus. Mediis operatur. 15
Quodque placet, nulla re mediante, facit.

101. IN MAXIMUM

Ennumerans nostris quot sunt errata libellis,
Maxime, te solus qui latet error hic est.
Immeritum laudans te, erravi ego. Tu tamen istum
Praeteris errorem. Num tuus error hic est?
Errabam imprudens, erras prudensque sciensque, 5
Maxime. In errore hoc maxima error inest.

102. IN EUNDEM

Censorem te non metuunt mea carmina. Quare?
Iudicio non stant illa cadentve tuo.

103. AD REVERENDISSIMUM ET DOCTISSIMUM DOMINUM TOBAEUM MATHAEUM, ARCHIEPISCOPUM EBORACENSEM

Ut tua continuo virtus, sic praemia crescunt
Virtutum, est meritis accumulatus honos.
Huic onus incumbit maius, satis ipse ferendo es.
Viribus hoc pensum est inferiusque tuis.
Ingenio doctor, praesul pietate, fidesque 5
Pastor oves pascis, dirigis, atque doces.

104. AD REVERENDISSIMUM DOMINUM RICHARDUM VAUGHAN, EPISCOPUM LONDINENSEM

Ex meritis meritum dedit hunc tibi Christus honorem,
Quod magna praesul magnus in urbe sedes.
Pascis oves, baculoque lupos ab ovile propellis.
Cautior hos, illas mitior arte regis.
Doctus utrunque piusque facis duo munera cleri 5
Maxima, quae minime pars modo magna facit.
Sic reliquis tu praeluces virtute, ut honore,
Unde loco decus es dulce, locusque tibi.

105. AD NOBILISSIMUM DOMINUM IOANNEM BARONEM LUMLAEUM, OMNI VIRTUTUM GENERE CLARUM, CUI STRADLINGI AMORE QUASI HAEREDITARIO ASTRINGUNTUR

Nobilitas quid sit versu tibi dicere, inane est,
Plenius exemplo id tu meliusque doces.
Prima Dei cura est, regis regnique secunda.
De te, deque tuis ultima cura tibi.

106. AD ILLUSTREM HEROINAM DOMINAM MARIAM NEVILLE, COMITIS DORSETTIAE FILIAM

Fortunam clarumque genus virtutibus auges,
Vatis et ingenio splendet utrunque tui.
Materiem ut vati celebris virtute dedisti,
Sic ornat Spartam sedulus ille suam.
Sat licet est virtus per se laudabilis, atqui 5
Consipcuam vates hanc facit esse magis.

107. AD DOMINUM IOANNEM WYNDHAM EQUITEM ARCTE AFFINEM ET AMICUM

Sors tua non mediocris, at est prudentia maior.
Hac illam, domina seu imperitante, regis.
Sorte tua foelix, sed plus consorte beatus,
Nam consors sortem bis beat ipsa tuam.

108. AD SPENCER ET DANIEL, CELEBERRIMOS POETAS

Dividitis primas inter vos atque secundas.
Tertius a vobis quisquis erit sat habet.

109. AD DOMINUM EDWARDUM STRADLINGUM EQUITEM, DE ANTIQUA MAIOREM SEDE, CASTRO SANCTI DONATI, A SE ILLUSTRATA

Est qui maiorum sola virtute relucet,
Nil quod sit dignum posteritate facit.
Alter dedecorat proavorum insignia turpis,
Nobilibusque ortus, sordida quaeque sapit.
Tu, laudate senex, patrum monimenta priorum 5
Restituens, non hos, non sinis ista mori.
Fitzhaymon * patribus dederat quae victor avitis
Castra solo renovas pene subacta diu.
Maior in hoc, minor es maioribus: Hosque sequutum
In reliquis, satis hoc esto superque tibi. 10

* - Camden Brit. Glam.

110. AD IACOBUM REGEM

Falso olim vatis adulans de Caesare scripsit
Divisum imperium cum Iove Caesar habet.
De te (sors votis) liceat mihi dicere, Caesar
Unitum imperium sub Iove noster habet.

111. SIMONES DUO. AD ECCLESIASTICOS

Simonis magna est clero reverentia: Laudo.
Pastorum Simon maximus unus erat.
Alter ovile Dei Simon vorat haeresiarchus:
Diligitote Petrum, sed fugitote magum.

112. DE PUTSONO, NUGATORE ARGUTO. IOCUS

Prodiit in vulgus Putson pharetratus et arcu,
Ac se cornigerum velle feri vovet.
Collimans nunc hunc, illum nunc inspicit. An sit
Ebrius incertum est, seu mage mentis inops.
Dum cuncti dubitant, culpae sibi conscia raptim 5
Foemina ibi astantem corripit una virum.
Atque “cave,” dicit, “coniux dilecte. Sagitta
Ah vereor vestrum ne petat ista caput.”
Cautaque subiungit, “quanvis tu corniger haud sis,
Quid si cornigerum te ebrius iste putet?” 10

113. AD GUILIELMUM WROTH AMICUM

Indocto mittis si quando epigramma sodali,
Hinc tu quid fructus, quid capit ille boni?
Negligit ignarus quod non intelligit. Esto.
Iudicium at tibi sic ingeniumque colis.

114. DE INCREDULO ET CREDULO

Omnia credit hic, ille nihil. Peccatur utrinque,
Inter utrosque sed est par tenuisse modum.
Credere nec medium satis est credentibus. Immo
Credendum fidos credere quodque decet.

115. S. PAULUS APOSTOLUS

Inter discipulos minimus tu, maximus idem.
Maximus es re, sed iudice te minimus.
Tune ergo haud verus iudex? Utcunque scienter
Hic erres, error sobrius et pius est.

116. AD EDWARDUM ET GUILIELMUM LEWYSIOS FRATRES, EQUITIS FILIOS, OPTIMAE INDOLIS ADOLESCENTES, COGNATOS SUOS

Certatis studiis paribus, certetis amore
Sic simili, ut studio certat uterque pari.

117. IN PAULINUM HYPOCRITAM

Soli dicta dies in Iani forte calendas
Incidit:, ultra cum dona citraque volant.
Undique vicini, socialis symbola amoris,
Munera Paulino splendida quique ferunt.
Scilicet, is sacris dictus. Post prodit, et uni 5
Ne puero micam retribuendo, refert,
“Sumo quae gratis dantur, nihil ipse rependo:
Sancta dies domini est, nundina nulla volo.”

118. AD IACOBUM BRITANNIAE REGEM

Materies doctis magna es, rex magne, poetis:
Hisque opus est de te nil nisi vera loqui.
Quae affingunt aliis in te sunt vera. Poetae
Historico de te cum canit esse licet.

119. AD CHRISTIANUM 4 SERENISSIMUM DANIAE REGEM, AUGISTISSIMAE ANNAE BRITTANIAE REGINAE FRATREM, DE SUO IN BRITANNIAM GRATISSIMO ADVENTU. 1606

Hospite si quando est laetata Britannia, laetam
Iam magis hospitio convenit esse tuo.
Rex regem, frater fratrem complexus amore:
Arctius hoc illum iungis amore tibi.
Raris amor fratrum, rarissima gratia regum: 5
Vos regum et fratrum lumina rara duo.

120. AD AUGUSTISSIMUM ET SERENISSIMUM IACOBUM ET ANNAM, REGEM ET REGINAM BRITANNIAE &c.

Sanguine Brutingenae, Scoti, Danique frequenter
Permisti, vires exeruere suas.
Viribus alternis victi, victoria neutri
Cesserat. O lis haec sanguinolenta nimis!
Vos duo permistas tres uno sanguine gentes 5
Iungitis, ut pax sit gentibus alma tribus.
Sanguine Mars olim crescebat, sanguine vestro
Pax viget, et vim Mars perdidit ipse suam.

121. AD DOMINUM IOANNEM RAMSEY EQUITEM, VICECOMITEM HADLEIUM, PIA MEMORIA DIGNISSIMUM. QUI (INTER ALIOS) FORTISSIME PUGNANDO INFIDUM ILLUM GOWRIUM PRODITOREM CONFODIT, CUM IAM TUM REGEM A NEQUISSIMO ALEXANDRO GOWRII FRATRE LIBERASSET

Incertum est maiorne fides fuit, an tua virtus,
Ambarum quando maximus usus erat.
Perfidia et vitio pleni duo (qui?) duo terra
Monstra hominum, vestro Marte fideque cadunt.
Monstra domare fuit quondam labor Herculis. Horum, 5
Seu Alcides domitor, Ramseus alter erat.

122. AD THOMAM DOMINUM ARESKIN, SATELLITII REGII PRAEFACTUM, ADVERSUS GOWRIOS FRATRES NEQUISSIMOS VIRUM FIDE ET VIRTUTE PROBATISSIMUM

Iure satellitii es praefectus, Areskine, regis,
Fidus ei quondam nanque satelles eras.
Gowrius et frater, ter foedo crimine spurci,
Virtutis testes sint fideique tuae.
Quanta est quae in tanto emicuit discrimine virtus? 5
Maior quo magno profuit illa magis.

123. AD EGREGIUM ET OMNI VIRTUTE INSIGNEM DOMINUM EDWARDUM STRADLINGUM EQUITUM ANNO AETATIS SUAE 78, ANIMI CORPORISQUE VIGORE POLLENTEM, AVUNCULUM SIBI PRAECHARISSIMUM

Quod tibi nec gravis est, aliisve molesta senectus,
Sed mens in sano corpore sana viget,
Hoc bene transactae signum est insigne iuventae,
Virtutisque probae tessera certa tuae.
Rara iuventuti succedit sana senectus 5
Lasciviae, et vitae mors bona rara malae.

124. AD DOMINUM FRANCISCUM VERUM EQUESTRI ORDINIS NOBILEM VIRUM, BELLI LAUDE CONSPICUUM

Nil mihi de Vero nisi verum dicere fas est,
Nam vero verum congruit omni sibi.
Non opus est falsam Vero confingere laudem,
Sed Vero satis est si sua vera datur.
Laus tua non verbis eget, illam Marte cicatrix 5
Plurima, quae tibi stat corpora fixa, probat.

125. VERO NIHIL VERIUS. DICTUM VERORUM, ILLUSTRISSIMORUM OXONIAE COMITUM

Verus, verior, et verissimus, haec tria monstrant
Quod vero quiddam verius esse potest.
Falsum ergo est, vero nil verius esse. Sed ipsum
Hoc verum est, Vero verius esse nihil.
Intense capitur verum et quandoque remisse. 5
Vere, magis tu non suscipis atque minus.

126. IN RUFAM

Rufa tribus fato iuvenis privata maritis,
In bustum positis non lachrymavit eis.
Tristior in quarto iam luget funere, quanvis
Ecce tribus reliquis peior hic unus erat.
Scilicet ante obitum illorum fuit ipsa sequenti 5
Desponsata viro. At iam viduata mere est.

127. DE CLERICO QUODAM. AD IOANNEM STROUDE ARMIGERUM, IURISCONSULTUM, AMICUM

Hic quoties e suggesto praecepta tonantis
Intonat, angelicum credimus esse virum.
Mutata sede, hic quantum mutatur ab illo?
Vix ut eundem mox, qui fuit ante, putes.
Vita diabbolicum probat improba. Nos decet eius 5
Non turpem vitam, sed pia verba sequi.

128. IACOBUS MINOR, MAIOR, MAXIMUS. AD IACOBUM REGEM

Audieram binos olim vixisse Iacobos,
Quorum unus maior, sed minor alter erat.
Maximus at quis sit nisi tu? Qui nempe secundus
In terris nulli, proximus ipse Deo es,
Fortuna magnus, maior virtute. Duabus 5
Coniunctis, horum maximus ergo trium es.

129. AD NOBILISSIMOS FRATRES PENBROCHIAE ET MONTGOMERIAE COMITES

Dulcis amor fratrum, fratribus frater amicus,
Hique amor ingenitus crescit ab arte magis.
Sic crescat vobis, ut causa accrescit, utrisque
Dum vita est, vester non moriatur amor.

130. IN ASTROLOGUM QUENDAM

Uxori astrologus diffidens consulit astra,
Num se cornigerum vivere fata velint.
Infoelix sortem discit, quodque astra minantur
Uxore id statuit non renuenti pati.

131. IN QUENDAM GRANDILOQUUM

Ad Celsum quoties tua littera mittuiur, usque
Scribis honorandum hunc in titulo dominum.
Cum sociis tria verba movens, tibi Celsus amicus
Est, in deliciis quemque misellus habes.

132. DE NUGATORE QUODAM, IOCULUS

Nugator ioculare lusiturus
Dum se accingit adhuc et aptiorem
Disponebat inanis ad iocandum,
Astantem rogitabat in corona,
“Heus tu, dic mihi iam quid actiturus 5
Sum? Dice euge, taces? Iocum recense.”
Respondet, “licet arduum sic ante
Quod facturus es expedire, te mox
Acturum auguror esse morionem.”

133. IN SYLLAM

Coniugis (ut dominae) imperium fert Sylla coactus,
Tentat at hoc frustra ponere triste iugum.
Viribus inferior, certat ratione, docendo
Lege Dei uxoris se caput esse sui.
Unguibus in faciem volat haec, et scommate bello 5
Se iurat proprium scalpere velle caput.

134. IN BIBULUM

Per magnum B scribo tuum (sed non bene) nomen,
Rectius at per b debuit esse μικρóν.
B magnum parvumque tibi concordat utrunque:
Nam Bibulus bibulus, scriptio recta sat est.

135. IN HAMMANUM

Ut duo subiecto contraria sint simul uno,
Quis fieri, factum cum videt esse, neget?
Ebrius es sobriusque simul (miracula narro!).
Potus enim dormis mox, sobrieque cubas.

136. FIDUS. PARADOXUM. AD G. THOMASIUM, IURISCONSULTUM, AMICUM

Cum solum adversa fidus cernatur amicus
Fortuna, miser est, qui haud miser ante fuit.
Nam miser est, fidum qui non cognoscit amicum:
Et fidus quis sit, sors mala sola probat.

137. IN AULUM

Vicinum tanquam temet quia diligis, aeque
Illius uxorem diligis atque tuam.
Angelus in mundo es, qui sic mandata perimples,
Quodque potest nemo (scilicet) ipse facis.
Pergit adhuc Aulus, supererogat, undeque sanctus: 5
Vicini uxorem plus amat atque suam.

138. VOLENTI NIHIL DIFFICILE, IN GRACCUM

Difficile est tibi, Gracce, tuam compellere Graccam,
Arbitruo ut vivat, nupta modesta, tuo.
Velle tuum est, sed nolle suum. Tenet ergo, nec errat
Regula. Nam facile hoc, si volet ipsa, foret.

139. IN SYLLAM NULLIFIDIUM

Audierat quosdam pro relligione cremandos
Sylla, statim fidei nullus esse placet,
Atque ait (hoc adulans blando sibi scommate) “mundum
Crudus in huc veni, haud tostus abire volo.”

140. IN CRASSUM PRAEDIVITEM, MORITURUM

Longum Crassus iter cum iam se credit iturum,
Illuc unde iterum fata redire negant:
Distribuit bona pauperibus nonnulla, deinde
(Ut fit fortuna) denuo vita redit.
Quidam ait, “O utinam nostrum sic quolibet anno 5
Contigat Crassum terve quaterve mori!”

141. VAE SOLI. IN AULUM

Vae soli, vetus hoc haud verum esse arguis, Aule.
Nam tibi vae, quod non solus es, esse gemis.
Monstrum hominis, cui non quadrant proverbia cunctis
Quae quadrare solent! Cur minus ergo tibi?
Falsificat dictum tua coniux litigiosa 5
Quae rixis auget vae, male docta, tuum.

142. UNITA DISIUNCTIS PRAESTANTIORA. AD REGEM

In tria divisum Saturni regna cadebat
Imperium, divis cesserat atque tribus. *
Aurea cessabant hoc tempore secula, et aetas
Aenea succcessit, ferrea facta brevi.
Fabula significat magno sub principe iuncta 5
Cum disiunguntur deteriora fore.

* Iovi, Neptune, Plutoni.

143. OPTIO, DE UNIONE BRITANNIAE

Anglo-Britannus, Scoto-Britannus, Cambro-Brittanus,
Una acclamemus voce, “Britannus ego.”

144. AD LIBROS SUOS. IN ZOILUM

Vae vobis (actum est) temere quos edo libellos,
Exitium miseris Zoilus ipse dabit.
Illius certum est lingua vos usque perire,
Nanque venenata est, quem ferit illa perit.
Invidus antidotum dat Zoilus ipse, reflectit 5
Vis: cupiensque alios, se ferit ipse magis.

145. AD BIBLIOPOLAM

Si cupis e nostris fructum tibi carpere libris
(Omnis et hoc passim bibliopola cupit),
Sic age, non magno vendas. Nam maximus esse
Quaestus qui levis est, uberiorque solet.
Si tibi constiterint drachmae, pars dimidiata 5
In lucro satis est ampla superque tibi

TYPOGRAPHUS LECTORI

Erratum est paucis, haec corrige pauca. Legenti,
Crede mihi, liber hic sat tibi gratus erit.

Finis