Tessera caerulea - commentariolum. Tessera rubicunda - nota textualis. Tessera viridis - translatio   

 

IOANNIS STRADLINGI
EPIGRAMMATUM LIBER TERTIUS

 

1. DE LIBRIS SUIS. AD BIBLIOPOLAM

Ut sint vendibiles magis libelli,
Artes bibliopola tentat omnes.
Insignem petit eligi patronum,
Praeponit titulos placentiores,
Commendatitium poema quaerit, 5
Clamant ante fores tuas tyrones
Crebro, Paule: “Novum quis, en, libellum
Doctus parvi emat? Est hic expolitus,
Perbellus, novus, et iocis refertus.”
Quaestus, qualis es artium magister, 10
Stultis ingenii ciens acumen!
Nostros sic veto vendites libellos.
Excudi volo terse et eleganter.
In se si quid habent meri suavis,
Suspensam minus haederam requirent. 15

2. IN MOMUM

Derides lepidos, tu plus ridende, poetas.
Nanque tibi illepidum est ridiculumque caput.

3. AD DOMINUM EDWARDUM STRADLINGUM EQUITEM, DE DUELLO CUM SABRINA

“Nil pulchrum nisi difficle.” Est par ardua magnos
Vincere, sed parvos parva movere decet.
Unda maris vicina tibi, nimiumque molesta,
Excitat hinc animos ingeniumque tuos.
Praedia qua fluvios Ogmor tua Thawque cadentes 5
Pertingunt, belli hic maxima causa fuit.
Hac rapuit unda, illac sabulum vomit invida fulvum,
Victa sed hoc tractu cedit utroque tibi.
Tum propius furiosa fremit, tentatque Donati
Limina, difficili at pulsa labore redit. 10
Fluctibus alluitur paries vicinus et hortus
(Quem vomit infenso numine) rore madet.
Vincitur hic partim, victrix partim unda triumphat,
Impositumque ferox excutit illa iugum.
En statio bene fida erat hic constructa carinis, 15
Magnum opus! * Hoc vicit sed mare maius opus.
Dein contenta sua mox libertate quiescit,
Nec movet hostiles in tua iura pedes.
Sic illi tecum pax est: (sit nempe pereniis.)
Ipsa suum teneat, tuqe teneto tuum. 20

* - 360 pedes in mare procurrens.

4. AD CHARISSIMAM

Foemina virque unus cum sint, stultique sit ipsum
Se collaudare, aut vituperare reum.
Forte tuas (verae quanvis sint) dicere laudes
Non sine delicto carmina nostra queant.
Dicere si verum seu scribere culpa sit, esto. 5
Culpa tamen maior sit tacuisse mihi,
Ipsa etsi pro te virtus tua sponte loquatur,
Ut sit summatim dicere pauca satis.
Haud scio quid primum laudetur, quidve secundum:
Singula sunt in te summa, secunda nihil. 10

5. IN MARIANUM

Pecco soloecismis, clamas, Mariane, loquendo,
Ipsa ego coniux est, alter amicus ego.
Esse soloecismum de teque tuaque fatebor:
Fidus enim nulli es, fida nec ipsa tibi.

6. AD ANNAM G. UXORIS SOROREM

Quae minime castis forma est spernenda puellis,
Quae laus matronis maxima, sobrietas,
Utraque matronam te comprobat, atque puellam.
Haec adquisita est, indita at illa tibi.

7. DE COLLEGIO BRISTOLIENSI SANCTO AUGUSTINO SACRO

Hic, ubi lascivae nobis schola prima iuventae,
Primitias studii tu tibi sume mei.
En tibi do primas, tibi debeo iure secundas:
Artes si mihi quid iudiciisve, tuum est.

8. AD REGEM

Quot sunt regna tibi, tot sunt, Iacobe, leones,
Quattuor his unus sed leo iure praeest.
Quis tantus leo? Tu? Non, sed qui teque tuosque
Protegit. E Iudae tu leo, Christe, tribu.

9. AD REVERENDISSIMUM PRAESULEM DOMINUM TOBAEUM MATTHAEUM, BRISTOLIENSEM, EPISCOPUM DUNELMENSEM

E cathedra qua docte sedes praecepta popello
Das, tibi quae prompta est mens studiumque sequi.
Exemplo verboque docens, duo munera summi
Doctoris, summa non sine laude, facis.

10. AD REVERENDISSIMUM DOCTOREM GERVASIUM BABINGTON, EPISCOPUM WIGORNIAE, VICEPRAESIDEM REGII CONCILII IN MARCHIIS WALLIAE. 1605

Tu praesul clero, laicis vicepraeses, utrosque
Praeceptis formas iudicioque regis.
Merces dupla tibi est, et laus tibi debita duplex.
Nanque duplus labor est, et tibi cura duplex.

11. AD REVERENDISSIMUM AC SIBI MERITO COLENDUM DOMINUM FRANCISCUM GODWIN, EPISCOPUM LANDAVENSEM

Praesul, ovile Dei, pars cuius es ipse, gubernas,
Et viridi teneras gramine pascis oves.
Magnus quando venit praesul, pastorque animarum,
Hic dabit inter oves pascua tuta tibi.

12. AD PRAECONES SACRORUM

Messis larga Dei est, sunt praemia magna operari.
Ergo laborandum, nec satis usque loqui est.
Non nihil hoc tamen est mysteria sacra popello
Tradere, quaeque pie sunt facienda loqui.
Sed docuisse alios quod non facis est fabricare 5
Arcam aliis, unda teque perire maris.

13. IN MARCUM

Saepe procus varias petiisti, Marce, puellas.
Cessit adhuc votis non tamen ulla tuis.
Dives es, et iuvenis, formosus, fortis, et audax,
Sola sed (ut reris) sors inimica tibi est.
Nititur incassum, dicis, cui fata repugnant: 5
Fata tibi quereris semper iniqua fore.
Sic tandem laqeuo vitam finire coactus,
O nimium clamas fata severa tibi!

14. IN RUFINUM

Cum te vicinus rixans vocitaret asellum,
Uxor ait, “non est.” Cornua nanque geris.

15. IN ROWLANDUM MEDICUM PRACTICANTEM

Hippiatrus qui nuper eras, Rowlande, repente
Cum fias medicus, nonne peritus homo es?
In vulgus plebemque rudem sua pharmaca promens
Prodit ὄνων ἰατρὸς fuit ἱππιατρóς.

16. DE BARBARA

Barbara amica mea est, sed amica haec barbara non est,
Barbarie penitus Barbara nostra caret.
Barbariem nomen sonat, at lepidissima res est;
Res lepida est, nomen sit licet horridulum.
Per se subsistit mea Barbara, pura puella est. 5
Quae non subsistit, nostra puella nego.
Dico grammatice, mea Barbara barbara non est:
Substantiva mea est, ergo puella bona est.

17. IN LUCILLAM

Incedit caste, loquitur Lucilla modeste.
Incessu virgo, voce puella. Sat est.

18. IN MARCUM

Ingenium Marco vestem victumque ministrat.
Ingenium dat opes, ingenium Satanas.

19. DE LARGO CIPPIS INSERTO

In coppis positus, commisso crimine, Largus
Luget, et ex oculis lacryma multa cadit.
Uxor ait, “Mi vir, te civis honestior antehac
Plurimus hic sedit.” Quale levamen erat!

20. SUB INSIGNIBUS PRINCIPIS, IN AULA CASTRI DONATAEI STRADLINGORUM IN WALLIA

Orba diu, foelix Henrico principe. Ab illo
Perpetuum (spero) Cambria lumen erit.

21. AD IACOBUM, AUGUSTISSIMUM BRITANNIAE MONARCHAM. 1603

Quandoquidem toto est divisa Britannia ab orbe,
Ergo indivisam in se magis esse decet.
Quod tamen innumeri lacerum tenuere τοπάρχαι,
Unitum imperium iure μóναρχος habes.
Nempe ut concordes * fiant gens una Britanni,
Debetur genio, rex Iacobe, tuo.

* - Faciam eos in gentem unam, dictum regis.

22. ΒΑΣΙΛΙΚΟΝ ΔΩΡΟΝ. 1603

Maxime rex, parvo tu munera maxima nato
Dando viam ut fiat maximus ille doces.
Institui et nasci bene, sunt duo maxima, utrunque
Impertit natis rarus in orbe parens.
Instar tu Salomonis, et omni gnarus in arte. 5
Ingenium Oceanus, rex Iacobe, tuum est.
Flumina cuncta fuant licet ex utroque, redundant.
Impletisque aliis, utraque plena manent.
Disce, puer, quae te tantus doctorque paterque
Edocet, ut similis sis pater ipse tuis. 10

23. DE NOBILISSIMO HENRICO, POST DECEM LUSTRA PRINCIPE AB ANGLIS PRIMUM SALUTATO

Quid refert si per tot lustra peracta, Britannis
(Quem redament) princeps nullus in ore fuit?
Completum numeris cum det Deus omnibus unum,
Post longas satis est hunc habuisse moras.

24. AD ILLUSTRISSIMUM DOMINUM GUILIELMUM, PEMBROCHIAE COMITEM, SIBI LONGE HONORATISSIMUM

Ingenium vati non sufficit acre perito,
Materiem heroum facta dedisse decet.
Fingere pro veris quae non sunt vera poetae
Mendaci labor est, ingenuoque pudor.
Absque labore licet de te, absque pudore referre, 5
Qualia composito carmine Musa velit.
Relligio in te, prisca fides, prudentia, iunctae
Virtutes (propria ut sede locata) sedent.
In multis labor est unam reperire, sed unam
Est labor e multis explicuisse tuis. 10

25. AD DOMINAM ANNAM, EIUS SOROREM UNICAM, NOBILISSIMAM
PUELLAM, ADVERSA VALETUDINE

Quod plures animae magno didicere periculo,
Corporis en damno discis id ipsa tui:
Spernere, qui transit, mundum, spirare superna,
Quam veniat lassae mors levis, ante mori.

26. AD DOMINUM THOMAM EGERTON MILITEM, PRAENOBILEM BARONEM ELLESMERUM, SUMMUM ANGLIAE CANCELLARIUM

Iura coerceri quanvis videatur iniquum,
Legibus et vires usque negare suas,
Atttamen haec uni facta est tibi summa potestas,
Legibus ut possis imposuisse modum. *
Iniustum quandoque foret, nisi iudice te, ius, 5
Iuraque tu dando iuribus aequa facis.
Proximus a primo legum moderaris habenas,
Et rectas curvam non sinis ire viam.

* Summum ius, summa iniuria.

27. AD DOMINUM IOANNEM POPHAM MILITEM, SUMMUM ANGLIAE IUSTITIARIUM, ACCERRIMUM NEQUITIAE VINDICEM, SIBI MULTIS NOMINIBUS OBSERVANDUM

Fertur in Herculeis labor iste laboribus unus,
Audax Menalium quod superavit aprum.
Plurimus at nostros spolians Erymanthius agros
Cessit aper tibi. Sic Hercule maior in hoc.

28. AD ILLUSTRISSIMUM DOMINUM HENRICUM SOUTHANTONIAE COMITEM

Aequam sensisti sortem, sensisti et iniquam:
Prudens et fortis quisque utrunque tulit.

29. IN GELLIUM

Lectorem quaeris qualem desidero, Gelli?
Scilicet ingenuum, dissimilemque tuo.

30. AD EDMUNDUM SPENCER EXIMIUM POETAM, DE EXEMPLARIBUS SUIS QUIBUSDAM MANUSCRIPTIS, AB HIBERNICIS EXLEGIBUS IGNE CREMATIBUS IN HIBERNICA DEFECTIONE

Ingenii tantum noram tibi flumen, ut ipsum
Absumi flammis non potuisse putem.
Flumen at ingenii partim tibi sorbuit ignis.
Qualis, qui flumen devoret, ignis erat?
Sylvestris populus sylvestres iniicit ignes. 5
Talibus obsistunt flumina nulla pyris.

31. AD SAMUEL DANIEL, CELEBERRIMUM POETAM

Tu quoque nostratum vates non infime vatum,
Debentur fronti laurea serta suae.
Dum cantas Martem se Mars truculentior ipso est,
Cumque canis Venerem, gratior ipsa Venus.

32. AD MICHAEL DRAYTON, POETAM EXIMIUM

Prima salutatum venit tua Musa Iacobum,
Ultima laus vati non fuit ista sui.
Heroasque canens tua Clio ac heroinas
Inter demideos demideasque locat.
Quod tu das illis reddunt tibi, vivere per te 5
Ut datur his, perque hos non potes ipse mori.

33. AD TRINOBANTES

Hectore Troia suo florebat, Graecia Homero:
Est vobis Hector, Moeonidesque frequens.

34. IN GELLIAM

Non nisi cum res est mentitur Gellia, credit
In rem mentiri non scelus esse suam.

35. IN MARCUM

Armatus sociam (pudor est) invadis inermem,
Nulla sibi cum sint cornua, magna tibi.

36. IN BALBUM

Nugamenta vocas quae scribo epigrammata. Quid tum?
Scribere non liceat, quae facis ipse mihi?

37. IN IDAM ET MOPSAM, EXPOSITITIAS

Foemineo generi non dantur Mopsa nec Ida:
Quamvis grammaticae est regula ad oppositum.
Incerti generis sunt ambae. Quippe parentes,
Nec genus, aut proavos quos habuere sciunt.

38. π - ο - η. HOMO TRIUM LITERARUM. IN BATTUM

Litterulis tribus his iactas te, Batte, notatum.
Pone, tribus nomen pingitur ecce tuum. *

* Fur.

39. NUMERUS PRO NUMERO. IN MARIANUM

Uxori ancillam peregre (Mariane) profectus
Das. Rediens mares comperis esse duos.
Obvenit irato haec. “Mi vir, rhetorrica bella est,
Pro numero numerus, pro generique genus.”

40. AD POETAM

Candidus ut lector tibi sit, tua candida sunto:
Atramento, atra scribito mente nihil.

41. TESTAMENTUM

Christo animam, corpus tumulo, natos patriae do,
Uxorem arbitrio filiolasque suo.
Fluctibus et flammis epigrammata (caetera clero)
Si qua malis placeant, displiceantve bonis.

42. AD FURIAM

Ut scribam de te quiddam, mea Furia, poscis,
Inque meis nomen versibus esse tuum.
Ergo ut tam suavis non sint vota irrita amicae,
Haec de te, hic nomen, Furia, pono tuum.

43. AD EANDEM

De te quid scribam, bona Furia, nescio, si non
Unum hoc, nil dignum quod memoretur habes.

44. AD CALVUM

Omnia stultorum sunt plena, sed omnia stulto
Plena tibi non sunt. Nam caput est vacuum.

45. IN GELLIAM

Quod latet ignotum est, ignotum quod latet omne.
Ipsa latens sola es, Gellia, nota nimis.

46. IN POLLUM

Coniugibus vicinorum, ancillisque macrescis
Pinguibus. Ah peccas, invidiosus homo es.
Pinguior at cultis crescit spado vester in arvis
Vicini, non est invidiosus equus.

47. AD THOMAM LEYSONUM MEDICUM BATHONIENSEM AMICUM

Dic mihi quae regio in terris ubi frigida fervent?
Thermopolis calidas splendida fundit aquas.
Si rogitas ubinam frigescunt fervidae? Passim
Friget amor fratrum, quem caluisse decet.

48. IN MAURUM MAGNILOQUUM

Praelia quae gessit iuvenis saepe omnia Maurus
Enarrat sociis, vulnera quaeque tulit.
Tum, quibus in terris meruit stipendia miles,
Quanta pedes, fortis qualia fecit eques.
Infoelix cur non exponis, Maure, duellum, 5
Quod tibi cum pulchra Phyllide nuper erat?
Certamen dubium, eventus damnosus utrique:
Haec ungues, crines perdidit ille suos.

49. EDWARDO STRADLINGO NEPOTI SUO, OPTIMAE SPE PUERO PESTE ABSUMPTO

Optima sperabam de te, sed messis in herba
Aruit, et spes est irrita facta mihi.
Attamen huad in te sum falsus, mors mihi fallax
Imposuit, coeptis invidiosa tuis.
Ipsa licet fallax, mors fallitur. Optima nanque 5
De te spero, nec est spes ea vana modo.

50. THOMAE STRADLINGO COGNATO, OPTIMAE SPEI IUVENI

Alter adhuc cecidit Stradlingus! Stradlingorum
Altera spes periit! Pro cecidit, periit.
Siccine mors matura senes iuvenesque frequenter
Immatura pari conditione rapis?
Ah nulli parcis. Non ulli profuit aetas, 5
Ingenium, vires, gloria, candor, opes.
Ergo cum nulli parcat mors, unica spes est,
Vivere sic ut non sit tibi cura mori.

51. ELIZABETHAE NUPER POTENTISSIMAE ANGLIAE &c REGINAE

Plurima qui paucis comprendet dicat “Elisa.”
Magna sub hoc parvo marmore virgo iacet.

52. ALLEGORIA. IN AEMILIANUM

Inter apes degis, sed fucus es, Aemiliane.
Nec stimulum in cauda, mel nec in ore geris.

53. MAGNATI CUIDAM DEFUNCTO

Aulica te vivum sectatur turba Gnathonum,
Horum defuncto iam tibi nullus adest.
Quos vivus vermes aluisti, deseruerunt,
Solus et in tanto funere vermis adest.

54. IN GALLAM

Nunquam, Galla, tibi mos est dormire supine,
At vigilans noctu saepe supina iaces.

55. AD MACRINUM

Uxorem anguillae assimulas. Stomachosa reclamans,
“Omnis (ait) piscis mutus, at ipsa loquor.”

56. AD LECTOREM DOCTUM ET INDOCTUM

Scribimus indocti doctique poemata, quid ni?
Apta tibi quivis carmina, lector, habes.

57. MERCATOR NAUFRAGUS

Per mare pauperiem fugiens sum factus egenus,
Instabilis stabilem non facit unda statum.

58. IN CARINUM

Cum non admittat vacuum natura, quid ergo
Bursa tibi vacua est, cur et inane caput?
Errabat monstrum cum te natura crearet,
Sed vitium alterius culpa, Carine, tua est.

59. AD THOMAM LEYSONUM AMICUM, DE VERSIBUS ALIQUOT IN ITINERE CURSORIE SCRIPTIS

Seu canis ad Nilum currens qui plurima fundit,
Quid mirum caecos si pariat catulos?

60. IN BALBAM SPURIAM

Non soli es tibi nata. Ortus pars una parenti
Dabetur, patriae pars, populoque tui.

61. IN PAULUM THEOLOGUM ET MEDICUM

Corporis ac animae dum vis medicaster haberi,
Corpora multorum destruis atque animas.

62. IN QUENDAM SE EXTEMPORALEM POETAM VENDITANTEM

Omnia quae tu das, ex tempore carmina fundis.
Qualia (per Musas) quae meditaris erunt?

63. SALOMON

Octavus Salomon, non, sed primus sapientum.
Nam septem reliquis doctior unus erat.

64. CHRISTUS LUX MUNDI. AD R. A. FAMILIAREM SUUM

Mundi oculum et lucem memini te dicere solem.
In dictis (video) maximus error inest:
Alternis vicibus duo, sol et luna gubernant,
Fuscior haec noctem, clarior ille diem
Lux mudi Christus. Sola huius luce relucent
Singula, quae quicquam luminis intus habent.
Ille sua omnipotens tenebras sic luce coruscat,
Lumine utrique ut sint noxque diesque pares.

65. SABBATUM SANCTIFICA

Sabbata sanctificas non nil faciendo, teri sed
Ille dies totus debet agendo bene.
Quottidie sanctis sancte cum vivere par sit,
Sabbata sunt ergo quottidiana piis.

66. RELLIGIO

Grammatici pecccant numero cum relligiones
Plurali scribunt: unica relligio est.
Theiologi peccant numeri faciendo secundi
Nomen, quod primi solius esse decet.

67. SUPERSTITIO

Quando modum mediumque fugit, vanisque quiescit
Relligio in rebus, facta superstitio est.

68. PETRUS ET PAULUS APOSTOLI

Iudaeos gentesque fidem formasti in unum.
Ah, cur noluimus quae docuere sequi?

69. LIBERTAS CHRISTIANA. AD DOMINUM ROBERTUM ROBINSON AMICUM

Libertas Christo servire est maxima. Mundi
Libertas animi est exitiale iugum.

70. CHRISTUS ET MOSES

Ille domus dominus, servorum maximus iste.
Huic do, verum in te colloco (Christe) fidem.

71. FIDES ET OPERA. AD DOMINUM ROBERTUM ROBOTHAM AMICUM

Factis absque fides nihil est, absque hac nihil illa.
Absque tuis meritis utraque, Christe, nihil.

72. PARADOXUM DE PECCATO. AD AMICUM QUENDAM

Tu septem peccata vocas mortalia, multi
Peccata hoc titulo cuncta notanda docent.
Nullum mortale est. Vivunt peccata, vigentque.
Peccantes morimur, non moriuntur ea.

73. QUATUOR E COELO EXULES

Quattuor hi coelum non ingrediuntur, avarus,
Haereticus, moechus, non homicida ferus.

74. CAIN ET ABEL

Unus in orbe foret fratri cum frater, amore
Vivere fraterno non potuere duo.
Polluit at fratere fraterno sanguine dextram:
En, olim fratrum gratia rara fuit!

75. IEIUNIA ET PRECES. AD HENRICUM WYNDHAM COGNATUM

Cur scriptura frequens precibus ieiunia iungit?
Nemo vacat carni spirituique simul.

76. PIA USURA. IN CAMILLUM

“Da tua pauperibus” (suadet symmista Camillo)
“Centuplum et certo foenere repperies.”
Scommate sic vanus mystae pia verba retorquet,
“Foenore ditato non libet esse mihi.”

77. IUDAS

Discipulos inter duodenos proditor unus.
Ex multis unus vix modo fidus homo est.

78. IUDAE SIMONIACI

Pro nummis Christum sceleratus vendit Iudas,
Vult Simoniacus vendere pneuma sacrum.
Venditor atque emptor sceleratus uterque, ut Iudas.
Sacrilegus quisquis vendit emitve sacrum.

79. AD CHRISTUM SALVATOREM, DEUM ET HOMINEM

Divinae humanam naturam consociando,
Factus homo et Deus es, sed tamen unus uter.
Totus homo es, totusque Deus, totaliter unus.
Credenda haec, non sunt discutienda piis.

80. CRUX CHRISTI

Lignum triste crucem prisci dixere. Sed arbor
Infoelix foelix sanguine, Christe, tuo est.

81. CHRISTI MIRACULA

Cum surdos verbo et caecos sanarit Iesus,
O caeci, haec quos non signa stupenda movent!

82. IN PONTICUM

Abiurando fidem quid perdit Ponticus? Illi
Nulla fides erat. En perdidit ergo nihil.

83. CHRISTUS

Mors tua mors morti est, Tu vivis, vita. Nec illos
Quotquot vivificas tu sinis usque mori.

84. CHRISTUS ET BEATA MARIA VIRGO

Virgo Dei mater, fili sine patre, parentem
Filius agnoscis, te colit illa Deum.
O quantum est peperisse Deum! Sed iudice nato,
Credere plus matri quam peperisse fuit.

85. SANCTI MARTYRES

Sancta cohors, legio tetris invisa tyrannis,
Hoc vobis hostes est superare, pati.
Splendida nulla magis victoria. Sanguine vestro
Victi hostes, vestro et vulnere vulnus habent.

86. S. STEPHANUS PROTOMARTYR

Martyrii στέφανον Stephanus protomartyr habeto:
Instar hoc augurii nomen et omen erat.

87. HERODES

Sanguinolente, tuam puerorum sanguine dextram
Foedando, regnum dum stabilire putas,
Perniciem misero acceleras tibi, vindice Christo,
Et frustra adversum niteris ire Deo.

88. PILATUS

Conscius innocuum damnans sine crimine Christum,
Cur quasi purgatas abluis ergo manus?
Lota manus quamvis, mens est polluta misello.
Plus peccas quo plus dissimulare cupis.

89. RARA FIDES

In mundo cur rara fides? Quia tempora iam sunt
Ultima, vix ullus fidus in orbe vir est.
Regius hoc olim clamabat voce propheta. *
Mundus hic in peius, quam fuit ille, ruit.

* Ps. 13.

90. S. THOMAS APOSTOLUS

Certior ut nobis sit resurrectio Christi,
Principio hanc certam noluit esse tibi.

91. S. IOANNES BAPTISTA

Maximus e natis hominum Baptista, lavacro
Cuius te tingi, maxime Christe, velis.
Quanquam aliis maior, multo te sed minor uno.
Magnus in hoc, quo plus serviit ille tibi.

92. S. PETRUS APOSTOLUS

“Pasce meas” ter dixit “oves,” tibi Christus, “et agnos,
Hic mihi non ficti testis amoris erit.”
Pascite, pastores, non vos, sed ovile: cathedra
Sancta Petri doctis convenit atque bonis.

93. S. PAULUS APOSTOLUS

Factus es e Saulo, mutato nomine, Paulus. *
Re magnus quanvis vox sonet ista, μικρóν.
Te gentes doctore fidem dedicere profanae
Ter sanctam, et Christo corda dedere Deo.

94. NATIVITAS DOMINI

Virgo parens peperit puerum, sed patre carente.
Illa parens qualis, qualis et iste puer!
Patre carens homo, matre Deus. Mysteria tanta
Scire, hoc est fidei, non rationis opus.

95. S. IOANNES EVANGELISTA

Serve Deo dilecte, tuis dilectio scriptis
Personat. Hoc iussit Christus, hoc ipse doces.

96. LEX ET EVANGELIUM. AD RHOESUM MORGAN THEOLOGUM ET AMICUM

Lex et evangelium nunquid contraria mandant,
Quando ait “hoc age” lex, “crede hoc” evangelium?
Unus utrique scopus. Prosunt nihil utraque nobis,
Non credendo opus, ut non operando fides.

97. SCRIPTUM EST. AD MORGANUM IOHNSON THEOLOGUM ET AMICUM

“Scriptum est,” obtrudit Christo tentator, eidem
Respondens dominus, scriptum ait esse simul.
Scripturam mutilans Satanas, sensumque retorquens,
Arguere haereticos hac ratione movet.
Respondere suos Satanaeque sophismata Christus, 5
Scripturis itidem solvere posse docet.

98. HERODES ET PILATUS AMICI. LUC. 23:12

Hi duo, dum Christum oppugnant, iunguntur amore,
Dissidium hoc turpi haud peius amore fuit.
Sic inimica Deo est concordia peccatorum,
Ut fratrum patri gratia grata pio.

99. LATRO IN CRUCE

In cruce fixus latro fidem pius in crucifixo
Figit. Rara fides, charior ergo fuit.
Quando vacillarent omnes, plus credidit unus.
O nunquam nimium commemoranda fides!
Credidit, et Christum fassus, quem nemo fatetur 5
In puncto. Hinc punctum relligionis habet.

100. IOSUA, DAVID, MACHABAEUS

Illustres de gente sacra, virtute profanis
Emicuit vestra gentibus ora Dei.
Praelia supremi pugnastis sacra Iehovae,
Tergaque dant populo reproba turba pio.
Vindice dextra Deo contundit vestra rebelles, 5
Et tremulo falsos perditis igne deos.

101. ARCA NOE

Arca velut Christi est ecclesia, fluctibus illa
Fertur et haec tumidis. Unus utrique status.
Mundis immundisque repleta animalibus illa,
Hic pius est, fallax hic hipocrita latet.
Nulla salus vivis extra illam, nulla salutis 5
Spes extra hanc. Una haec, unica ut illa fuit.
Illa iubente Deo fabricata est, quicquid in ista
Extruitur, Christo haud praecipiente, malum est.

102. AD REGEM

Virtutes tot sunt tibi quot sunt regna, regendo
Regno uni haud virtus sufficit una tibi.
Tu tamen his satis es quatuor virtutibus orbem
Rexisse, ac non est plus satis iste tibi.

103. ERASMUS ET MUSCULUS

Magnus eras mus tu, parvus mus iste. Sed horum
Maior an ille fuit, vel minor iste, latet.

104. IN ZOILUM

Nostrum applaudentes stomacharis carmen amicos,
Ridentesque merae stultitiae insimulas.
Tu ringis, rides nunquam. Risible non es
Ergo animal. Quid tum? Simia vel catulus.

105. FOEMINA

Foemina si non subsit, idem est epigramma quod ipsa
Foemina cum sponso pars genitalis abest.

106. LECTOR ET LECTRIX

Si modo quae legit haec, omnis sit candida lectrix,
Lector quid refert albus an ater erit?

107. IN DUAS MERETRICULAS DE VELLERE CERTANTES

De nigro cur sic certatis vellere, pulchrae?
Illius an tua sit lana, caprina mere est.

108. IN GELLIAM, DE COMPLEXIONIBUS

Dicite, doctores, quae sit complexio, falsis
Gellia quam in buccis ingeniosa gerit?
Quattuor antiqui numerarunt, Gellia quintam
Circunfert, sibi quam pharmacopola dedit.

109. IN LARGAM

Commendat Largam laudata modestia, quippe
Non invita viro subiacet illa suo.

110. MEDICI, CHIRURGI, POETAE

Quid si in confictas ludant epigrammata sale
Personas? Mores, non homines, petimus.
Chirurgis licet impune, medicis poetas
Laedere, in hos istis ludere nonne licet?

111. IN LUCIUM LEGULEIUM

Te lites genuere prius, mox ipse parentem
Progeneras (miro more, novoque) tuam.

112. IN ZOILUM

Rumperis invidia populus quod me legat. At quam
Invideas mihi tu, tam miseresco tui.

113. IN HOMINEM QUENDAM POPULAREM

Arbitrio populi furtive surgis in altum,
Auraque quam sequeris te popularis alit.
Non tibi nata nec adquisita est fama. Creatur,
Et penitus causa matriesque caret.
Ergo ut de nihilo crevit tibi gloria, sic mox 5
In nihilum rediit, quod nihil ante fuit.

114. INCOMPARABILIUM COMPARATIO

Hector, Alexander, Caesar, ter maximi. At istis
Maior Aristoteles, Moeonida, Hippocrates.

115. ANAGRAMMA

RANA suum GAMMA ut rauca dum voce coaxat,
Inversum penitus sic ANAGRAMMA sonat.

116. IN SEXTILIANUM

Cum mea non laudas, laudas. Nam maxima laus est
Abs te illaudatum, Sextiliane, fore.

117. IN LUCIUM QUENDAM HOMINEM EXTRANEUM ET ASTUTUM

Multorum mores hominum qui novit et urbes
Lucius est proprii nescius ingenii.
Illius tantae latitant in corde tenebrae,
Ut ne aliis nec sit cognitus ipse sibi.

118. AD QUENDAM VIRTUTE SUA NOBILITATUM

Nobilitas non nata tibi est, sed parta. Nepotes
Virtutis capient praemia magna tuae.

119. AD PAUPEREM QUENDAM

Vis fieri subito dives de paupere. Nescis
Quam res ditari est perniciosa brevi.

120. REIPUBLICAE STATUS

Publica navigio res assimilata: tumultus
Instabilis vulgi, ventus et aequor erunt.

121. IN GALLUM, HOMINEM PLATONICUM

Ambiit uxorem Gallus, mulierque reluctans
Non volucri, se homini nubere velle referet,
Indiciumque viri quaerit. Cui replicat ille,
“Non implumem me bipedemque vides?” *

* Homo Platonicus.

122. IN CALVUM POETAM

Cum te calvities deformet sordida vatem,
Cinge tuum lauro, si sapis ergo, caput.

123. IN QUENDAM E COMOEDO MEDICUM FACTUM. ANAGRAMMA

Qui ridens te comoedo ha ha ha ingeminabat,
Ah ah ah medico te gemibundus ait.

124. IN QUENDAM PRORSUS ΑΜΟΥΣΟΝ

Musica cum sensus teneat modulata ferarum,
Et secum sylvas saxaque dura trahat,
Quam ferus es quem non movet haec! Tu durior ipsis
Arboribus, saxis, tigridibusque feris.

125. AD AMICAM

Ludere cum sanctis licitum non esse docemur,
Nec cum sanctabus. Te nota non tenet haec.

126. AD IULIAM, AMICAM

Pro diva si te colui, tibi meque dicavi
Totum, adque effigiem procubui ante tuam,
Haereseos videor quod sim reus, ignibus ergo
Purgari tanta me decet a macula.
Mitte in me flammam accensi, mea Iulia, amoris, 5
Purgetur flammis haec mea culpa tuis.

127. EPICURUS

Quid mihi commemoras venturi gaudia secli?
Des hodie mihi, cras largior ipse tibi.

128. IN HOMINEM PARVUM SED MAGNANIMUM

Corpore non magno, mens est tibi magna. Pusillum
Te sed magnanimum dicere iure licet.

129. IN LUSCUM GIGANTAEUM ET HEBETEM

Pondere corporeo est animus depressus. Acumen
In magno minimum corpore luscus habet.

130. IN HUGONEM ATWILL, VULGO CAVERLAEUM, THEOLOGUM ET MEDICUM PAUPERIBUS INSIGNEM, AMICUM SUUM

Quod non sis medicus bonus haec ratio mihi suadet,
Ipsimet quoniam non medeare tibi.
Omnia das gratis, nihil accipis. Haecinne vobis
(Dicite, doctores) est medicina bona?
Me consultorem sequere, et tua pharmaca posthac 5
Vendito divitibus, sed dato pauperibus.

131. IMPERII BRITANNICI DIVI TUTALERES. AD REGEM

Patricius, David, Andreas, Dionysius, et Georgus.
Hos prisci regnis praeposuere tuis.
Omnibus his unus cum praesis (dive) monarchos,
Pentarchia tuum terminat imperium

132. MOECHO ET MOECHAE, UNA SEPULTIS

Saepius illicite qui concubuistis, in isto
Concubitu nullum (credite) crimen inest.

133. AD DOMINUM IOANNEM HANNAM EQUITUM COGNATUM ET AMICUM. DE FUMO EXOTICO TABACCO

Quo minor accensi posthac sit cura tabacci,
Reccole veracem Dahanadae * historiam.
Imbibit hos Tanto ** excordi cum principe fumos.
In tonitru fugit, et creditur esse deus.

* - RegisVirgineae frater in Anglia. ** - Nomen diaboli virgineis, quem et pro deo colunt.

134. CALENDIS IANUARII

Muneribus certant mittendis Pollus et Hallus,
Donaque uter mittat spendidiora cavent.
Ex animo sua dona dari conclamat uterque,
Quisquis animum prodit uterque suum.

135. MORS

Omnia cum rapiat mors omnibus indiga, furtum
Non facit. A domino iussa, suum repetit.

136. DE ARNO ATHEO

Ennarrans coeli moribundo presbyter Arno
Gaudia, “fidenti haec cuncta dabuntur,” ait.
Occinit impurus, “tibi dentur cuncta fideli.
Quae cerno, his licitum sit mihi pace frui.”

137. VENENUM, VENUS

Per venas veniens prisci dixere venenum.
Quantulum ab hoc etymo discrepat ipsa Venus!

138. IN CALVUM

Debebunt nostri multum tibi, calve, libelli;
Magnum his materiem dat tua calvities.

139. IN MARIANUM

Esse in natura rerum quis te neget? Olim
Nescio quid fueras, iam nihil esse scio.
Ebrius assiduo es, potando vivis, edis nil.
Esse ergo cur non, Mariane, negem?

140. BONUM ET MALUM. AD AMICUM QUENDAM

Inter se quantum quaevis contraria possunt
Discordare bonum dicimus atque malum.
Quaedam mala tamen bona sunt, mala sed bona nunquam.
Longum da mihi, sed tu breve sume tibi.

141. IN CALVUM

Non tibi (ut arboribus frondes) sic bruma capillos
Excutit, adversa his vis nocet atque tibi.
Sirius exusti capitis tibi siccat humores,
Praedominans nudo frontis in orbe tuae.
Unde tuo assiduus vultu sedet aestus, hyemsque 5
Corporis obscuros occupat atra locos.

142. AD RICHARDUM TOTTUM, THEOLOGUM VULGAREM

Dic mihi, Tott, quot sunt tibi sacri munera cleri?
Emisti, ergo inquis sunt tua tot quot habes.

143. AD ILLUSTREM CAROLUM BLUNT, DOMINUM MONIOY, HIBERNIAE PROREGEM, DE VICTORIAM IN TIRONUM AD KINSALE. 1603

Sanguinis Brutigenum fuso laetatur Hiberne,
Splendidulis dominae spoliis elata superbit.
Attolit cristas plebs nescia iuris et aequi,
Turba fugae nimium desciscit dedita turpi.
Undique sylvestres (heu!) conglomerantur in unum, 5
Frena libidinibus laxata ut sentit, in omne
Fasque nefasque ruit plebs, agmen agreste ferarum.
Missus in auxilium profugis exurgit Iberus,
Speque levi tumidus totam sibi spondet Iernem.
Sanguineo Mavorte diu certatur utrinque, 10
Iacta inconstantis dubie cadit alea sortis.
Post varios casus, post tot discrimina rerum,
Deliciae nostrae tu (Carole) * missus inanes
Illorum nostrumque facis spes esse, metusque.
Transfuga turba suo maduerunt sanguine fusi, 15
De multis parva victrice cohorte triumphas.
Hesperus ille ferox ** Aquileius, et impiger hostis,
Nobile cui pectus, turpi mens invia probro,
Dedecus ut vidit sociorum, ignobile bellum,
Ingenium fallax, fructusque laboris egenos, 20
Foedus init tecum, dedignatusque fugaces
Hos profugas aequa sub conditione recedit.
Aurea sic croceis redierunt secula Hibernis,
Vindice teque alma gestit tota insula pace.

* Monioy *Don Ioannes de Aquila

144. HENRICUS ROSAS. ROSA SINE SPINA. AD NOBILISSIMUM HENRICUM PRINCIPEM

Alba et rubra suas rosa habebant utraque spinas,
Sanguine spinosae et commaduere suo.
Alba rubensque simul per te coniuncta colores
Commiscent, spinis quas habuere carent.
Fortior unitis virtus utriusque colorque 5
Atque odor his melior quam fuit ante manet.
Spinosum quodcunque fuit placidissimus aufers,
Inque tuis non est aspera spina rosis.

145. EDINBURGUS, DELICIARUM URBS

Nomen hoc unde tibi ut sis dicta urbs deliciarum?
Alter apud Scotos num paradisus erat?
Non tibi fortuito titulus succrevit hic altus,
Humani unde fluunt deliciae generis.
Nil tibi cum tenebris clarissima Scotiae caecis, 5
Splendescit radiis insula tota tuis.

146. IN THOMAM HAMMANUM BIBULUM

Foelix si quando cedat vindemia nostris,
Nauta reduxque suis fert bona vina domum,
“In nova fert animus (puta vina),” exclamat Hammanus,
Atque brevi innata est forma novata sibi.

147. AD EXTEMPORALEM VERSIFICATOREM

Edere cur properas fusos extempore versus?
Vertendi decies sunt, noviesque prius.
Versificator tu, fies aliquando poeta?
Quae fundis, cura haec cultius arte dari.

148. IN POETAM IACTABUNDUM

Aemula nullius tua Musa est, inquis. Eritque
Posthac, ne dubites, aemula nulla tuae.

149. HENRICUS ROSAS, * REGNA IACOBUS. QUAE DEUS CONIUNXIT, NEMO SEPARET. TUEATUR UNITA DEUS

Regna rosasque Deus coniunxit. Quis separabit?
Solus qui iungit consociatque Deus.
Regna Iacob radix, regnorum flos Henricus
Flores iunxerunt, sed moderante Deo.
Sic unita Deus tueatur rege sub uno, ut 5
Sit populo, imperio, relligione monas.

* Tria regis dicta numismate inscripta.

150. AD IACOBUM REGEM, DE PACATISSIMO SUO IN SOLUM BRITANNIAE INGRESSU. 1603

E quadrigentis qui coniecere prophetis
Motus in hoc magno quis foret imperio,
Vix unus verax, mendax pars maxima vatum.
Speravere mali, sed timuere boni.
Tu datus e coelo possis ut (turbine pulso) 5
Spe privare malos, atque timore bonos.

151. AD IACOBUM REGEM, DE UNIONE REGNORUM ANGLIAE ET SCOTIAE IN ABSOLUTAM MONARCHIAM

Nil, Iacobe, novum facis, ut duo regna sit unum
Imperium. Magnum hoc, pernego at esse novum.
Quod fuit ante olim renovas. Diviserat unus,
Unire innumeri non potuere simul.
Tantae molis erat Britonum connectere gentem, 5
Iungendo ut solus rex Iacobus erat!

152. LONDINI MAGNIFICENTIA

Orbis ad emporium nostri me res mea ducit
Si quando (magis at rus mihi dulce placet),
Paucaque de multis, quae sunt ibi rara recondens
Sollictae firma mentis in arce meae.
Hic primum duo templa Petro Pauloque dicata 5
Suspicio, queis nil pulchrius orbis habet.
Dumque vehor cymba per amoeni Tamesis undas,
Alba ibi sese oculis obiicit Aula meis,
Caesare digna domus. Tanti tamen aemula fastus
Undique magnatum splendida tecta nitent. 10
Ad turrim mens rapta volans miracula cernit,
Sed vaga non uno permanet illa loco.
Interiora petens, per bursam dum spatiatur,
Urbis delicias divitiasque simul.
Illa hinc plena satis, sed bursa recedit inanis: 15
Plenus ad hanc veniens quisque redit vacuus.
Ergo domum exhaustis nummis redeundo, revolvens
Pompam et magnificas illius urbis opes,
Concursus populi, commercia tanta, tumultus:
Parva per oppidula ut transeo, vocifero, 20
“Londinum urbiculas sic vos supereminet omnes,
Alta ut cupressus lenta viburna solet”?

153. AD ILLUSTRISSIMUM THOMAM DORSETTIAE COMITEM, SUMMUM ANGLIAE THESAURARIUM

Soli gaza tibi quanvis sit credita regni,
Non temere id factum, nec ratione caret.
Res bene privatas nosti moderarier ante,
Signum hoc quod sub te publica tuta foret.

154. AD CLARISSIMUM DOMINUM ROBERTUM CECILIUM COMITEM SALISBURIENSEM, PRINCIPALEM REGIS SECRETARIUM

Cura tibi est regni, et regis secreta: redundant
Hinc regno et regi commoda aperta tuo.
Quae laudanda latent in te sunt maxima. Quanvis
Ipse latere velis, te renuente patent.
Ignea virtutis tibi vis est. Quo magis ergo 5
Supprimitur, tanto clarius illa micat.

155. AD NOBILISISMOS FRATRES GUILIELMUM PENBROCHIAE ET PHILIPPUM MONTGOMERIAE COMITES

Nobile par fratrum, vestras disiungere laudes,
(Cum duo tanquam unus sitis) hic error erit.
E vestris (quae non paucae sunt) maxima laus est,
Fraterno quod vos estis amore pares:
Nobilitas eadem, virtus par, sors similisque, 5
Mens una, unum cor, corpora sola suo.
Pergite, Cygnigenae ut fratres duo sydera, vestra
Luce orbem illustres irradiare iugi.

156. AD NOBILISSIMUM GENERE ET VIRTUTE DOMINUM HENRICUM HOWARD, NORTHANTONIAE COMITEM

Nobilitas in te duplex perfecta relucet,
Sit licet in multis unica manca nimis.
A patribus sumpsisti illa, hanc tua dat tibi virtus,
Iunctae plusque placent, quo minus esse solent.
Fallor in hoc. Ambas agnosco fuisse paternas, 5
Lausque tibi patriis sit satis ampla frui.

157. AD ILLUSTRISSIMUM DOMINAM ELIZABETHAM RUTLANDIAE COMITISSAM, DOMINI PHILIPPI SYDNAEI FILIAM HAEREDEM UNICAM

Tot tuus in tantos pater exonerarat amicos
Dona, tibi abs illo ut nil superesse putem.
Indita sunt tibi, quae reliquis collata, paternum
Insigne et pulchrum quod fuit omne, tuum est.
Quod potuit natura dedit, reliquum tua virtus 5
Supplet, ut haeres sis tu patris una tui.

158. AD NOBILISSIMUM DOMINUM ROBERTUM SIDNAEUM, VICECOMITEM DE INSULA

Quid memorem genus et stirpem, proavosque priores,
Quos tamen insignes enumerare licet?
Instar multorum generosior ille Philippus
Sit reliquis, frater nobilis ille tuus.
Tam magni frater fratris tu masculus haeres, 5
Illius et virtus mascula tota tua est.
Mercurio et Marti (velut is) tu promptus. Alumnos.
Huius et illius diligis atque foves.

159. AD DOMINAM BARBARAM IPSIUS CONSORTEM, GAMAGAEORUM SOLAM HAEREDEM, NOBILEM HEROINAM, SIBI IMPRIMIS COLENDAM

Ut taceat reliquas si te mea Musa taceret,
Languida plus aequo aut invidiosa foret.
Magna est hic tenerae tibi pars transacta iuventae,
Teque Donataeis annumerare licet.
Hic te mellito primum complexus amore 5
Sydnaeus, pretium laetus amoris habet.
Splendida das illi patrimonia, cum tua virtus
Formaque magnificae dotis adinstar erant.

160. AD CATHERINAM EIUS FILIAM, DOMINI LODOVICI MANSELL EQUITIS COGNATI ET AMICI CONIUGEM DULCISSIMAM

Candida, maternos cui contigit inter amicos
Quas restant vitae ducere pensa tuae,
Auspiciis diducta bonis, virtutibus aucta
Maternis, laudes, quas tulit ipsa, cape.

161. AD GUILIELMUM ET ROBERTUM SYDNAEOS, NOBILES ADOLESCENTES FRATRES, COGNATOS SUOS

Sydnaei duo vos estis fundamina fratres
Nominis, et vestrum est surgat ut ista domus.
Structurae inprimis fundamina tuta locari
Convenit, impositum ne male cedat opus.
Haec super, eximium quicquid, quodcunque decorum 5
Extruitur, nullo turbine quassa ruent.
Talibus ergo boni studiis incumbite, avitis
Ut sitis tandem laudibus ambo pares.

162. AD PRAENOBILEM HENRICUM DOMINUM HERBERTUM DE RAGLAN

Tu pulchro tecum certas certamine doctus,
Certamen nullum pulchrius esse potest.
Fortunam ingenium, vim virtus vincere certat.
Maiori hac nusquam vincere laude potes.

163. IN RUFAM

Rufa, tuas laudo fortunas ingeniumque.
Quod non casta, viro cauta placere scias,
Et similes natos progignis falsa maritio,
Quorum delirus se putat esse patrem.
Nam quoties peccat de solo moecha marito 5
Cogitat, et nati hinc assimilantur ei.

164. AD BILEM EXPURGANDEM EXPERIMENTUM

Uxor bili atra (ut simulat) lasciva laborans
Accersi medicos imperiosa iubet.
Undique concurrunt. Haec prodiga dat, nihil inde
Proficit. Ingenio quo fuit ante manet.
Sumptus impatiens tanti vir totque laborum, 5
Flava ipsum bilis, non simulata, capit.
Uxorem infensus medicosque adverberat, et sic
Illi atram, flavam surripuitque sibi.

165. MARS ET MINERVA

Miles perdoctam despondet Thraso puellam,
Annuerat votis virgo parata suis.
Ingenium muliebre probat sic: “Mars ego, Pallas
Tu, soror et frater. Nubere nonne licet?”
“Quidni? (inquit) Iovis ista fuit, Iunonius ille: 5
Sanguine sed nullo participare scias.”

166. IN SEXTILIANUM CALVUM

Ingeniosa legens quae scripsti epigrammata, vatis
Iudicium laudans, ingeniumque novi.
De Calvo, quocum mos est lusisse poetis,
Abs te mirabar nullum epigramma dari.
Causa haec apparet tandem mihi certa, quod ipse 5
Qui scripsit calvus Sextilianus erat.

167. PECUNIARIA METAMORPHOSIS

A pecude antique sic dicta pecunia, vertit.
In pecudes nimius quos capit huius amor.

168. TACITURNITAS ET LOQUACITAS. AD HENRICUM FOX FRATREM SUUM

Paucis multa loqui, virtus est ista virilis.
Invenies paucos hac ratione loqui.
Multis pauca loqui, vitium est muliebre, virosque
Invenies multos hac ratione loqui.

169. IN FAUNUM

Gloria summa tibi sunt cani, Faune, capilli.
Anne pilis laus est debita tanta canis?
Atque suis ipsum se mulcet moribus. O tu
Foelix crine canis moribus atque tuis!

170. UXOR IURISPERITA. AD DOMINUM RICHARUM TREVOR LEGUM DOCTOREM COGNATUM ET AMICUM

Iuridicus sociam iuvenis sibi nactus, acutum
Cui satis ingenium linguaque blanda fuit,
Prompta manus calamo, pectus comprendere doctum,
Defuerat tantum praxis et usus ei.
Exercet secum causas vir nocte dieque, 5
Donec doctoris facta magistra foret.
Orto dissidio (quod saepe fit inter amicos)
Uxorem docte commonet officii.
Rixandum non esse docet, non responsandum:
Subiectam proprio sed decet esse viro. 10
Illa fremens e transverso inquit pernego billam *
Absque hoc quod falsa haec me tua glossa tenet.

* Doth travers and deny the bill.

171. EDWARDO GAGAEO EQUESTRI ORDINIS NOBILI VIRO, UXORIS AVO

Quae tibi chara prius sternebat stragula coniux
Pulvinulosque plumeos,
Hunc tumulum iam moesta parat de marmore fictum,
Et cespitem capiti dedit.
Mausolo quamvis regi regina superbum 5
Fecit, magisque splendidum,
Aequa fides utriusque, viros similisque voluntas
Ambabus ornandi suos.
Hoc solus requiesce, senex, sub marmore, coniux
Cubabit una postmodum. 10
Sera licet, fatis veniat remorantibus. Atqui
Non deserit, sed sistitur.

172. DOMINAE ELISABETHAE IPSIUS UXORI, PROBATISSIMAE MATRONAE

En matrona virum sequuta tandem,
Annis aucta satis, recumbit una.
Uni nupta viro studebat, illi
Defuncto viduata vixit uni.
Hoc marmor modo lectulum poposcit, 5
Quod commune sibi viroque dudum
Sumptu non nimio modesta struxit.
O quam nobiliore digna tumba!
Te sed hospite, nobilis sat haec est.

173. DAVIDI STRADLINGO ARMIGERO, DOMINI EDWARDI STRADLINGI EQUITIS DONATEI FRATRI, INSIGNI MATHEMATICO

Haccine tu, Stradlinge, iaces sub mole sepultus?
Ossa tibi, David, pondus inersne premit?
Credideram quod vix te terra, polusque sepultum
Claudant, nam vivo cessit uterque tibi.
Quem coelum capere haud potuit, num terra potis sit? 5
Ars tua (fas dicto) maior utroque fuit.
Astra super, subter centrum penetrabile transiit
Ingenium. Qui te parvula tumba tenet?
Corpus humum sapuit, sed mens caelestia spirans
Sprevit humum, et coelum quod cupiebat habet. 10

174. HENRICO PORTMANNO EQUITI ET DOMINAE IOANNAE UXORI SUAE, MATRIS SORORI

Incultum qui me marmor saxumque viator
Inhospitum imprudens vocas,
En tibi (queis decoror) titulos in fronte notatos,
Qualesque subsunt hospites.
Portmannus consorsque simul sub tegmine nostro 5
(O par beatum!) obdormiunt.
Non alios sector titulos, mihi gloria crescit
Hospitibus hisce candidis.
Ambo Somersettam fama factisque replebant,
Notis et ignotis boni. 10
Vita velut, mors talis erat pia, pura, beata,
Accepta hominibus et Deo.

175. FRANCISCI STRADLINGI INFANTULI EPITAPHIUM

In mundum immundus veniens, a sorde lavacro
Purgatus sacro, mox fugis ad superos.
Sic ne forte lutum lotum te postmodo foedet,
Sola ubi mundities est ibi mundus ades.

176. AD NOBILISSIME GENERE ET VIRTUTE EDWARDUM DOMINUM ZOUCH, REGII CONSILII IN MARCHIIS WALLIAE PRAESIDEM DIGNISSIMUM

Indixit vitiis tua virtus mascula bellum,
Virtuti vitium restitit usque tuae.
Invidiam tibi conflavit victoria, testis
Nullus virtutis certior esse potest.
Esse bonum aut placuisse malis electio cum sit, 5
Malles esse bonus quam placuisse malis.

177. IN LOLIANUM

Carmina non parvo quae scripsi pauca labore,
Percurrens spatio tu, Loliane, brevi.
Hic tibi materies, methodus tibi displicet illic.
Longum illud, curtum est hoc epigramma nimis.
Plurima tu passim mea carmina stigmate inurens, 5
Reddis stigmaticum (qualis es ipse) librum.

Perge ad Lib. IV