Siccine fata vocant? Sic te, clarissime princeps, 
Longius, et
sacros nobis mors improba vultus
Eternum invidit, quorum invigilare saluti
Destiteras
numquam vivus? Nunc flebile corpus
Funere
praereptum, parva componeris urna. 
5
At non talis eras, tunc cum felicibus armis
Victorem patrii
nuper videre penates,
Post domitas
ferro gentes, quas Eskia preceps
Praeterit, infami
quas Lidderis alluit unda.
Ecce repentino
fors vt ferat omnia motu. 10
Ille Calydoniae
tremor et decor unicus orae
Quem Celta
insensum fugit, quem belliger Anglus
Horruit armatum,
pacatum amplexus amicum est,
Cuius ab audito
latro omnis nomine tantum
Palluit, (o dirum
fortune crimen!) ab illo est15
Viscera traiectus scelerati turbine plumbi
Carnifici, quem
iam tradendum a morte redemit.
O scelus, o caeli
pudor, o infamia terrae,
Haecne hominum est
pietas, meritisne ea gratia cedit
Cui vitam damus
vt vita spoliemur ab illo? 20
Te liquidi fontes, te nunc
exanguia rura
Amissum, et
posito deflet silva omnis honore.
Te propriis iam
non securus pastor in arvis
Spargitur en
tumulus lachrimis matrumque virumque,
Tu dolor aeternus
procerum, tu civibus ora 25
Plurimus en
imples tristi deformia luctu.
Sic ubi
deflectit (nisi quod rediturus) ad
austros
Phoebus, et
arctoi fugiens confinia caeli,
Ethiopas visuris
abit, brumae ingruit horror
Luridus, et
picti perit omnis gloria campi, 30
Tristis agros
macies, tenues rigor allegat herbas,
Et gelido arborei
clauduntur carcere foetus.
Non illo pietate fuit, non moribus ullus
Clarior, aut rigidis
bellator fortior armis.
Auspice quo,
caelos aliis Astraea relinquens35
Laeta Calydoniis
sedem sibi legit in oris.
Quod licet (et
liceat longum) sine crimine nobis
Esse piis, uni
semper debebimus illi.
Hic ille est tota victor qui eiecerat Arcto
Quicquid in
humanas Romana licentia mentes 40
Ausa prius
fuerat, tunc cum mendacibus umbris
Dira relegato
induxit ludibria vero.
Qui servatricis patriae bis vindice dextra
Detraxit dominos,
scelerum ille acerrimus ultor,
Et verae virtutis
amans, quoscunque recessus 45
Incoluit,
quascunqe caput fortissimus altum
Extulit, hac sese celeri victoria cursu
Intulit, et
niveis fortuna occurrerat alis.
O dolor, o
superi, nequicquam in vota vocati
Pacis honos ,
bellique decus, vigor igneus orbis 50
Arctoi, hostiles explevit sanguine curas
Aeterno
astringens infamem crimine gentem.
At tu flammiferi
dudum novus incola caeli,
Sidera qui illustras vultu, virtutibus orbem
Si famae decus, et decori fama addita manes55
Longa pios iuvat,
hoc mortis solamen habeto,
Inclita magnanimi dum fatis regia Scoti
Devota aeternis
stabit, dum nobile magni
Steuarti imperium
venturos surget in annos
Tu simul aeterna
surges in saecula laude 60
Semper honoratae
fruiturus munere famae.
Si qua fides
meritis, exemplum nobile sortis
Virtutisque,
omnis Moravus habebitur heros,
Quod meminisse
velint, et commemorasse nepotes.
IN EIUSDEM PRINCIPIS FUNUS
Posse putem e lachrimis fontes et flumina nasci
(Si Cyanem et verax Biblida fama
refert)
Quae cecidere tuo
lachrimae fecere sepulchro,
Morave, aetatis gloria sola tuae.
Occidis ingrati
linquens commertia mundi
5
Et modico (o felix) clauderis in
tumulo.
At pietas, et pacis honos, et gloria belli
Tecum ut vixerunt, sic cecidere
simul.
Sed quia nec lachrimis naturae solvitur ordo
Nec dat inhumanas mors prece
victa manus,
10
I decus i nostrum, melius caelo utere, tantas
Cum tellus causas cur fugiatur
habet.
Obiit x. Cal. Febr.
Ao Do M D LXIX
Finis
